Porady Wujka Barnaby

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Wykorzystując siłę AS-HFA w przestrzeganiu reguł, nauczyciele i rodzice mogą uczyć zasad rozumienia opowieści. Zwłaszcza w klasach podstawowych większość opowieści ma wspólną strukturę, która obejmuje cztery typowe elementy: (1) kto, (2) co zrobił, (3) a następnie (4) koniec. Oznacza to, że ktoś („kto” w opowieści) robi coś lub jest w coś zaangażowany („co”), po czym następuje rozwiązanie sytuacji, a następnie zakończenie. Nauczyciele mogą podkreślać te elementy w opowieści lub wyróżnić je wcześniej kolorowym tuszem. Mogą podać listę pytań w tym samym kolorze tuszu, wykorzystując w ten sposób wizualne mocne strony w celu poprawy zrozumienia. Mogą też poprosić uczniów o wymyślenie alternatywnych, ale prawdopodobnych zakończeń opowieści lub parafrazowanie głównych punktów poprzez opowiedzenie historii własnymi słowami (można użyć obrazków lub wizualnego schematu blokowego, aby to ćwiczenie było jak najbardziej konkretne). Nauczyciele muszą być czujni na wyuczone na pamięć odpowiedzi, które pochodzą wprost z opowieści bez prawdziwego zrozumienia (takie jak powtarzanie zdań zamiast powtarzania idei własnymi słowami dziecka). Dodatkowe elementy gramatyki opowieści, takie jak lokalizacja lub otoczenie („gdzie”) oraz powody, intencje lub motywy postaci („dlaczego”), mogą być dodawane, gdy dziecko jest w stanie sobie z nimi poradzić. Ale dodaj ostatni element ostrożnie. Dla większości dzieci z AS-HFA tak trudno jest ocenić leżące u podstaw ludzkie motywy i interpersonalną dynamikę sytuacji, że mogą uzyskać rozsądny pogląd na resztę struktury opowieści, tylko po to, aby zostać zablokowanym przez ten jeden element. Alex, 16-latek z zespołem Aspergera, wyjaśnił, dlaczego nie zdał angielskiego w 11 klasie. „Moi nauczyciele”, powiedział, „zawsze zadają mi pytania, na które znają odpowiedzi, ale ja nie. Nawet gdy próbuję zrozumieć, dlaczego ktoś zrobił coś w Szkarłatnej literze, nigdy nie jest to powód, dla którego nauczyciel myśli, że to zrobił. Po prostu mam inne pomysły na różne rzeczy niż oni. Szczególnie nie lubię spekulować, dlaczego ktoś inny coś zrobił. Mogę tylko powiedzieć, dlaczego ja coś zrobiłem”. Alex był zafascynowany zwierzętami, zwłaszcza gatunkami zagrożonymi, i był o wiele lepiej w stanie odpowiedzieć na pytania „dlaczego” dotyczące tych tematów niż na temat Hester Prynne.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Wiele dzieci z zespołem Aspergera lub wysokofunkcjonującym autyzmem nie będzie miało żadnych problemów z nauką w pierwszych kilku latach nauki w szkole. Rodzicom można powiedzieć, że dziecko jest na równi z innymi dziećmi pod względem akademickim, a może nawet bardziej zaawansowane niż jego koledzy z klasy w niektórych obszarach. U niektórych dzieci ta przewaga maleje z czasem i zaczynają pozostawać w tyle za kolegami z klasy w miarę awansu. Zwykle dzieje się tak, ponieważ koncepcje nauczane w szkole stają się stopniowo bardziej abstrakcyjne i wymagają większej interpretacji, integracji i generalizacji niż w niższych klasach. Tak więc mocne strony większości dzieci z zespołem Aspergera i wysokofunkcjonującym autyzmem opisane w rozdziale 5, takie jak pamięć i wizualizacja, są podkreślane we wczesnych klasach, ale stopniowo mniej wymagane w miarę upływu lat. Z drugiej strony umiejętności rozumienia i abstrakcji, które wydają się być integralnymi częściami profilu deficytu poznawczego zespołu Aspergera i wysokofunkcjonującego autyzmu, są coraz bardziej wymagane. Co można zrobić, aby pomóc dziecku w rozwijaniu tego typu umiejętności? Większość odpowiedzi na to pytanie została już udzielona gdzieś w tym rozdziale: twórz koncepcje tak konkretne i wizualne, jak to możliwe, organizuj pracę z wyprzedzeniem i wykorzystuj szczególne zainteresowania lub umiejętności, kiedy tylko możesz. Ryzykując pewną redundancję, podamy kilka konkretnych przykładów, jak wykorzystać te zasady, aby zrekompensować słabości w czytaniu ze zrozumieniem i koncepcjach matematycznych.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Testy to kolejna aktywność akademicka, która często stanowi szczególne wyzwanie dla dziecka z AS-HFA, ze względu na połączenie zarządzania czasem, pisma odręcznego, lęku i problemów z funkcjami wykonawczymi. Uczniowi można zezwolić na zdawanie egzaminów w alternatywnej formie (na przykład w formie ustnej lub przy użyciu pisemnego formatu z lukami do uzupełnienia), aby mieć więcej czasu na testy i zdawać je w cichym pokoju, samemu lub w obecności nauczyciela lub asystenta, który zapewni strukturę i motywację, zinterpretuje pytania i zarządzi czasem. Alberto to 11-latek ze zdiagnozowanym autyzmem wysokofunkcjonującym. Uczy się głównie w zwykłych klasach, ale otrzymuje specjalne korepetycje w sali zasobów swojej szkoły. Na lekcjach przyrody uczyli się o klasyfikacji gatunków, temacie, który Alberto szczególnie lubił i w którym był dobry — jego doskonała pamięć pomogła mu łatwo nauczyć się łacińskich nazw i kategorii. Jego matka była więc dość zaskoczona, gdy przyniósł do domu test z klasyfikacji zwierząt z dużym czerwonym F na górze. Kiedy poszła porozmawiać z nauczycielem nauk ścisłych, odkryła, że ​​format testu bardzo różnił się od innych testów, a także od sposobu, w jaki Alberto i jego koledzy uczyli się i studiowali materiał. Nauczyciel dał uczniom stronę z nazwami zwierząt, które mieli wyciąć, a następnie ułożyć na wykresie według gatunku. Chociaż Alberto znał każdą nazwę i klasyfikację na pamięć, nie był w stanie elastycznie zastosować tej wiedzy w tym nowym formacie. Jego matka pokazała nauczycielowi, jak Alberto może wypełniać luki lub odpowiadać na krótkie pytania dotyczące każdego zwierzęcia na wykresie, a także jak w rzeczywistości może nawet uzupełnić wykres, gdy jego matka wyjaśni mu zadanie i poda jeden przykład. Następnie poprosiła o nowe spotkanie IEP i formalnie zapisała w IEP Alberta, że ​​będzie mógł pisać testy dla wszystkich swoich klas w sali zasobów, gdzie nauczyciel zasobów mógłby monitorować jego pracę i udzielać pomocy i wyjaśnień w razie potrzeby. Ponadto w IEP Alberta uwzględniono, że jego testy mają standardowy format (konkretnie pytania z lukami i krótkie odpowiedzi). Jego matce i nauczycielowi wspomagającemu obiecano również, że zostaną powiadomieni z wyprzedzeniem o każdym teście, który z konieczności będzie miał inny format, aby mogli nauczyć Alberta, jak reagować w inny sposób i upewnić się, że zrozumiał, o co został poproszony.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Wiele osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu ma brzydkie pismo odręczne. Może być bardzo trudne do odczytania, a także powolne i pracochłonne w tworzeniu. Jak ubolewał Clint, młody dorosły z autyzmem wysokofunkcjonalnym, którego poznałeś w Części I tej książki, „To tak, jakby mieć procesor Pentium III podłączony do drukarki igłowej”. Często powoduje to niepokój, opór przed czynnościami, które muszą być pisane ręcznie, a nawet niektóre trudne zachowania, które opisaliśmy w poprzednim rozdziale. Aby złagodzić niektóre z tych problemów, możesz poprosić nauczyciela swojego dziecka o zapewnienie dodatkowego czasu na zadania pisemne i/lub skrócenie ich. Ważne jest również, aby dziecko było oceniane na podstawie treści, a nie schludności lub czytelności pisma. Możesz również poprosić nauczyciela swojego dziecka o pozwolenie mu na przesyłanie prac w alternatywnej formie (wpisane na komputerze, nagrane na taśmie audio, podyktowane rówieśnikowi lub rodzicowi), z wyjątkiem zadań, które zostały zaprojektowane specjalnie w celu promowania i rozwijania pisma odręcznego. Wiele szkół zapewnia teraz dostęp do laptopów lub klawiatur podłączonych do centralnego komputera i drukarki w klasie. Utrudnione pisanie odręczne utrudnia robienie notatek uczniom z AS-HFA (podobnie jak wolniejsze przetwarzanie słuchowe i tendencja do skupiania się na szczegółach i zainteresowaniach specjalnych). Bardzo pomocne jest, jeśli nauczyciele dadzą uczniom z AS-HFA kopię swoich notatek lub konspekt dyskusji klasowej (najlepiej wcześniej), aby mogli słuchać wykładów i koncentrować się na tym, co nauczyciel dodaje podczas mówienia, bez frustracji związanej z robieniem notatek. Inną możliwością jest poproszenie rówieśnika o dostarczenie kopii swoich notatek dziecku lub nastolatkowi z AS-HFA. Zezwolenie na nagrywanie wykładów na taśmę to kolejna metoda pomocy w robieniu notatek. Podobnie, przepisywanie z tablicy może być wyzwaniem (nie tylko z powodu problemów z pisaniem, ale również z powodu potrzeby dziecka ciągłego przełączania się między dwoma zadaniami: czytaniem i pisaniem). Dostęp do notatek nauczyciela lub kolegi z klasy również znacznie zmniejszy ten problem. Niektórzy rodzice obawiają się, że takie udogodnienia niepotrzebnie zwrócą uwagę na ich dziecko. Jednak według naszego doświadczenia te modyfikacje akademickie mogą sprawić, że Twoje dziecko lepiej się wpasuje, a na dłuższą metę faktycznie zmniejszą uwagę, jaką poświęcasz dziecku. Na poziomie college’u jest to reguła, a nie wyjątek, że nauczyciele dostarczają studentom konspekty wykładów, więc możesz zachęcić nauczycieli Twojego dziecka, aby dostarczali notatki wszystkim w klasie, a nie tylko studentom z autyzmem wysokofunkcjonującym lub zespołem Aspergera.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Trudności społeczne mogą również stanowić przeszkodę w pracy grupowej dziecka z AS-HFA. Od lat 90. XX wieku w amerykańskich szkołach dominuje zasada edukacyjna uczenia się zespołowego. Dzieci pracują w grupach, aby ukończyć wspólny produkt. Celem tego typu nauczania jest nauka współpracy, negocjacji i pomagania sobie nawzajem. Nie wystarczy, aby każde dziecko skupiło się na swoim indywidualnym celu lub części zadania; jedno słabe ogniwo i cały projekt otrzyma niższą ocenę. Wydaje się, że ta praktyka ma wiele oczywistych korzyści edukacyjnych i mniej namacalnych korzyści społecznych. Jednak, jak można sobie wyobrazić, tego rodzaju praca jest bardzo trudna dla przeciętnego dziecka z AS-HFA. W najgorszym przypadku może to oznaczać, że Twoje dziecko nie nauczy się konkretnych pojęć, ponieważ proces uczenia się w dużym stopniu zależy od umiejętności społecznych. Jeśli tak, możesz uznać za konieczne poproszenie swojego dziecka o inny format nauki (taki jak zadania indywidualne). Z drugiej strony, jeśli Twoje dziecko wykazuje pewną zdolność do uczestnictwa w ćwiczeniach grupowych, mogą one być świetną okazją do kontaktów towarzyskich. Trudności mogą pojawić się również wtedy, gdy od uczniów oczekuje się pracy w parach lub zespołach, które sami wybrali. Bycie jedynym „niewybranym” może być niezwykle bolesne, co nie jest rzadką sytuacją dla uczniów z AS-HFA. W takich okolicznościach rodzice mogą zachęcać nauczycieli do losowania numerów lub stosowania innych sposobów dobierania w pary na zajęciach.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Ze względu na trudności społeczne i trudności w inicjowaniu interakcji uczniowie z AS-HFA często nie proszą o pomoc, gdy jej potrzebują. Dlatego ważne jest, aby nauczyciele zwracali uwagę na potrzebę pomocy, okresowo sprawdzali, co robi dziecko, aby monitorować pracę, i tworzyli sygnały lub inne rutyny, których dziecko może użyć, aby wskazać potrzebę pomocy. Czasami może to być tak proste, jak nauczenie dziecka podnoszenia ręki. Jeśli jednak dziecko jest szczególnie nieśmiałe i mało prawdopodobne jest, aby zwracało na siebie uwagę w ten sposób, nauczyciel może zastosować określone, ale dyskretne zachowanie, za pomocą którego dziecko mogłoby zasygnalizować potrzebę pomocy — na przykład odwrócić się bokiem, kierując stopy w stronę przejścia, a nie bezpośrednio pod ławkę, lub położyć jakiś specjalny przedmiot na blacie.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Można zastosować kilka strategii, aby zrekompensować trudności w organizacji i planowaniu, zwane również problemami z funkcjami wykonawczymi, które może wykazywać Twoje dziecko. Jednym z nich jest cotygodniowy dziennik zadań domowych, który jest wysyłany ze szkoły do ​​domu i z powrotem, informując wszystkie strony o pracach do oddania i postępach w ich realizacji. Opis prac domowych i termin oddania są wpisywane do dziennika przez Twoje dziecko, często z pomocą nauczyciela. Nauczyciele mogą potrzebować sprawdzić, czy Twoje dziecko ma wszystkie prace domowe i powiązane materiały przed opuszczeniem szkoły. Rodzice mogą następnie wpisać swoje inicjały do ​​dziennika, aby wskazać, że ich dziecko pracowało nad zadaniem w domu, a nauczyciele mogą podpisać, gdy zostało ono oddane. Nauczyciele mogą wskazać otrzymane oceny, a także liczbę razy, gdy prace domowe nie zostały wykonane na czas. Możesz również poprosić nauczycieli o wcześniejsze ostrzeżenie Twojego dziecka o zbliżających się terminach, nawet przed innymi uczniami w klasie, aby miało ono dodatkowy czas na wykonanie zadania. Listy kontrolne zadań mogą być używane do dzielenia dużych, często przytłaczających zadań na łatwe do opanowania jednostki. Na przykład lista kontrolna zadania może zawierać informacje o tym, jak zacząć („Zacznij od pytania 7 na stronie 4”), co robić (na przykład co drugą pozycję), jak rozpoznać, że zadanie jest ukończone („Zakończ 10 zadań”), gdzie przechowywać lub oddać ukończony produkt (na przykład plecak przy drzwiach) oraz przypomnienie o sprzątaniu. W przypadku większych zadań harmonogramy mogą być dostarczane wraz z listą podcelów. Na przykład, jeśli Twoje dziecko ma oddać sprawozdanie z książki pod koniec miesiąca, Ty lub nauczyciel możecie nie tylko podzielić ten duży cel na mniejsze zadania (odwiedzić bibliotekę, wybrać książkę, przeczytać książkę, zarysować główne idee itd.), ale także przypisać terminy dla każdego z tych podcelów. W przeciwnym razie Twoje dziecko może rozpocząć proces tylko dzień lub dwa wcześniej, ponieważ nie zdaje sobie sprawy, ile czasu będzie wymagał każdy z mniejszych celów. Pomocne jest również podanie listy materiałów potrzebnych do każdego zadania (np. kalkulator, konkretny arkusz zadania, odpowiednia książka, przyrząd do pisania). Choć może się to wydawać oczywiste, jednym z najczęstszych powodów, dla których uczniowie z AS-HFA nie są w stanie ukończyć pracy, jest to, że nie mają odpowiednich materiałów gotowych do pracy.  Planery dnia, uproszczone wersje, z których korzysta wielu dorosłych, mogą również pomóc zorganizować Twoje dziecko. Wszystkie wydarzenia z przypisanym czasem powinny zostać wpisane do planera, w tym na przykład czas pobudki, śniadania i dotarcia na przystanek autobusowy; czas na główne zajęcia szkolne i spotkania pozalekcyjne; a także czas na kolację, odrabianie prac domowych, relaks i pójście spać. Dzieciom podoba się, gdy obok każdego elementu znajduje się puste pole, które można wypełnić znacznikiem wyboru lub naklejką po zakończeniu czynności. Zapewnia to wizualną, konkretną wskazówkę identyfikującą zakończone i nadchodzące wydarzenia. Ponieważ planery dnia są stosunkowo szeroko stosowane i nie wyróżniają dziecka spośród rówieśników, są one zazwyczaj dobrze akceptowane. Może być również pomocne dla rodziców, aby sami przyjęli planer dnia, modelując jego użycie dla swojego dziecka. Ponadto, uwzględnienie rzeczy, które Twoje dziecko lubi lub uważa za wyjątkowe, takich jak kalkulatory, ulubione przybory do pisania, pieniądze lub karty kolekcjonerskie, w saszetce w planerze dnia może zwiększyć jego znaczenie i wartość, zmniejszając prawdopodobieństwo, że zostanie „zapomniany” w domu lub szkole. Listy „do zrobienia” można uwzględnić w planowaniu dnia dla zadań, które muszą zostać wykonane, ale nie mają określonego czasu (sprawunki, rozmowy telefoniczne, obowiązki domowe itd.). Musisz nauczyć swoje dziecko, aby skreślało pozycje po ich wykonaniu, a następnie każdego wieczoru przenosiło pozycje, które nie zostały jeszcze ukończone, na listę na następny dzień. Pozycje na liście można uszeregować według priorytetów za pomocą systemu numerowania lub kodowania kolorami.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Jak już podkreślaliśmy , dzieci i młodzież z AS-HFA często uczą się wzrokowo. Dlatego zapewnienie jak największej ilości informacji wizualnych i struktury pomoże większości uczniów z AS-HFA. Na przykład nauczyciele mogą zostać poproszeni o zapisanie instrukcji, które przekazują całej klasie, na tablicy, tak aby, jeśli Twoje dziecko nie będzie przez chwilę zwracać uwagi lub nie będzie w stanie szybko przetworzyć ustnych instrukcji, miało zapis i przypomnienie, co ma robić. Nauczyciel może również udzielić Twojemu dziecku indywidualnych instrukcji w formie pisemnego polecenia lub przypomnienia na karcie indeksowej, którą można przykleić do jego biurka. Innym przykładem zapewnienia struktury wizualnej jest pokazanie dziecku modelu ostatecznego celu lub ukończonego produktu. Często łatwiej jest pracować nad wnioskiem, gdy dziecko widzi, co ma robić, niż gdy produkt końcowy jest abstrakcyjny lub w inny sposób niematerialny.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Może się okazać, że Twoje dziecko ma godziny pracy domowej każdego wieczoru, być może znacznie więcej niż inni uczniowie w klasie. Może to być spowodowane jego lub jej nawykami powolnej pracy i nieefektywnością, które wynikają z zajmowania się szczególnymi zainteresowaniami lub rozpraszania się szczegółami, a także słabo rozwiniętą koncepcją czasu, tak często widoczną u dzieci z ASHFA. Często stanowi to duże obciążenie dla rodziców, ponieważ Twoje dziecko prawdopodobnie będzie potrzebowało dużej struktury i nadzoru z Twojej strony, aby ukończyć tę pracę domową. Widzieliśmy parę w naszej klinice, która była tak zestresowana godzinami pracy domowej swojego syna i jego oporem przed jej ukończeniem, że wywołało to straszne tarcia między nimi i ostatecznie (w połączeniu z innymi stresami) doprowadziło do ich rozwodu. Jeśli Twoja sytuacja jest w jakikolwiek sposób podobna, nawet jeśli nie aż tak ekstremalna, możesz poprosić nauczyciela Twojego dziecka o rozważenie niektórych z następujących opcji zarządzania czasem. Jeśli Twoje dziecko wydaje się nieświadome upływu czasu, wówczas interwencja tak prosta, jak zapewnienie kuchennego minutnika lub zegarka z alarmem może pomóc Twojemu dziecku monitorować jego tempo pracy. Te urządzenia zapewniają konkretne wskazówki na początek i koniec każdej aktywności zawodowej, a także wcześniejsze ostrzeżenia o terminach. Inną opcją, która może być konieczna, jest zmniejszenie obciążenia pracą Twojego dziecka. Być może można by zmniejszyć liczbę wymaganych zadań (na przykład Twoje dziecko musi rozwiązać 10 zadań matematycznych zamiast 20, które muszą rozwiązać jego koledzy z klasy) lub skrócić długość zadania (napisanie jednego akapitu zamiast czterech na dany temat). Jeśli Twoje dziecko nadal może nauczyć się koncepcji bez rozwiązywania tak wielu zadań, może to być możliwe. Inną opcją jest umieszczenie mniejszej ilości informacji na stronie, tak aby ilość pracy wydawała się mniejsza, nawet jeśli w rzeczywistości tak nie jest. Dziecko stojące przed jedną stroną 10 zadań matematycznych może być przytłoczone, ale to samo dziecko, które stoi przed kilkoma stronami mniej gęstych zadań (być może trzema na stronę), może uznać pracę za możliwą do opanowania. Kiedy Twoje dziecko osiągnie gimnazjum i liceum, a może studia, dodatkową wersją tej zasady jest ograniczenie liczby kursów, w których bierze udział. Najlepiej byłoby zapisać się na dwa do trzech zajęć na semestr, zamiast zwykłych czterech lub pięciu, zwłaszcza gdy zajęcia są czasochłonne lub trudne. Zalecamy również zapisywanie się na małe zajęcia, gdzie ilość uwagi ze strony profesora może być większa. Albo Twoje dziecko może chcieć wybrać mniej popularne zajęcia (znamy studenta college’u z AS-HFA, który wybrał rosyjski zamiast hiszpańskiego), gdzie liczebność klasy może być mniejsza, a profesorowie mogą być bardzo zmotywowani do zatrzymania uczniów. Dla Twojego dziecka ważniejsze jest, aby miało udane doświadczenie, niż aby trzymało się typowego harmonogramu. Możesz również poprosić o zniesienie niektórych wymagań programowych, zwłaszcza tych, które okazują się trudne dla większości osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, takich jak zaawansowane zajęcia z matematyki i języków obcych.

 

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Jednym z najważniejszych składników udanego programu szkolnego jest nauczyciel — konkretnie poziom elastyczności nauczyciela, otwartość umysłu, pozytywne nastawienie, poczucie humoru i chęć próbowania nowych rzeczy. Nauczyciele, którzy cenią różnorodność, akceptują uczniów takimi, jacy są i cieszą się wyjątkowością osób z AS-HFA, są szczególnie cenni. Możesz znaleźć te cechy u nauczycieli w zwykłych klasach, samodzielnych klasach edukacji specjalnej lub szkołach prywatnych. Poniższe cechy są często widoczne w klasach nauczycieli, którzy z powodzeniem pracowali z dziećmi z AS-HFA (i innymi specjalnymi potrzebami):

• Spójne rutyny i zasady.
• Spójne miejsca, w których przechowywane są materiały do ​​zadań i zbierane są zadania.
• ​​Wywieszony harmonogram zajęć w klasie.
• Stosowanie jasnego, prostego, jednoznacznego języka.
• Zapewnienie pisemnych instrukcji (takich jak wskazówki napisane na tablicy).
• Preferencyjne umieszczenie biurka w pobliżu nauczyciela i z dala od rozpraszaczy, takich jak okna lub korytarze.
• Specjalne stanowisko pracy, gdy hałas lub inne rozpraszacze zakłócają pracę. • Przydzielenie wystarczającej ilości czasu na instrukcje, powtarzanie instrukcji i indywidualną pomoc uczniowi.
• Częste monitorowanie tempa pracy ucznia i jego wyników.
• Kierowanie pytań do ucznia, aby upewnić się, że rozumie pracę i jest obecny.
• Natychmiastowa informacja zwrotna na temat wyników, w tym wzmocnienie zarówno wysiłku, jak i produktywności.

Niektóre okręgi szkolne pozwolą rodzicom odwiedzić kilka klas i osobiście wybrać nauczyciela i klasę, które posiadają te cechy, niezależnie od tego, czy jest to szkoła w sąsiedztwie dziecka, czy nie. A wielu nauczycieli, którzy jeszcze tego nie robią, będzie chętnych, jeśli zostaną poproszeni. Wiele z tych rzeczy przyniesie korzyści wszystkim uczniom w klasie i nie zajmą nauczycielowi zbyt wiele czasu. Są to główne przykłady rodzajów modyfikacji, które można wymienić w Planie 504 (lub IEP) Twojego dziecka. Do Planu 504 (lub IEP) można dodać szeroką gamę dodatkowych udogodnień, które mogą pomóc Twojemu dziecku. Niektóre z nich, w przeciwieństwie do poprzedniej listy, są większą ilością pracy dla nauczyciela, który może już żonglować dużą klasą i być strasznie przepracowany. Niektóre z tych udogodnień mogą przyciągać niepożądaną uwagę do Twojego dziecka i sprawić, że będzie się ono wyróżniać w sposób, który okaże się nie do przyjęcia dla Ciebie lub nauczycieli. Czasami personel szkoły obawia się, że świadczenie usług jednemu dziecku otworzy wrota do podobnych próśb innych dzieci, które w związku z tym sprzeciwiają się Twojej prośbie o udogodnienia. Pamiętaj również, że Twoja szkoła nie otrzymuje dodatkowych funduszy na pokrycie modyfikacji wymienionych w Planie 504. Z tych wszystkich powodów ważne jest, aby wybierać rozważnie spośród pomysłów przedstawionych poniżej i prosić konkretnie o te, które Twoim zdaniem będą naprawdę pomocne dla Twojego dziecka.