Nieprawidłowe wzorce snu, słaba uwaga (być może szczególnie słaba uwaga słuchowa), nadmierna aktywność lub skrajna bierność, słaba adaptacja cielesna (np. Nieumiejętność dostosowania się dziecka w ramionach matki podczas karmienia), wpatrywanie się w oczy i zaciekawienie szczegółów wydają się być nadreprezentowane u zespołu Aspergera zespół i może występować od bardzo wczesnego wieku. Kilkoro dzieci zaczyna chodzić na długo przed urodzinami Wrst, inne mniej więcej w spodziewanym czasie (około 11–13 miesięcy), podczas gdy jeszcze inne (dość duża grupa, patrz poniżej) są spacerowiczami późno. Niektóre są opisywane jako niezwykle dobre i łatwe w roku życia Wrst, być może z nieco opóźnionym rozwojem motorycznym, ale z wczesnymi oznakami dobrych umiejętności naśladowania głosu i języka. Niektórzy wydają się być szczególnie szczęśliwi, gdy są pozostawieni sami i gdy inni ludzie nie żądają uwagi. Inne dzieci, u których później rozwinął się klasyczny obraz zespołu Aspergera, wydają się znacznie bardziej „zaniepokojone” już w pierwszym roku życia. Dużo krzyczą, są trudne do pocieszenia, poruszają się między skrajnościami nadpobudliwości i (rzadziej) apatii wydają się powodować „ból” i mogą powodować wyraźne problemy ze snem. U takich dzieci można rozważyć ADHD, a obserwacja może czasem wykazać, że spełniają kryteria diagnostyczne zarówno ADHD, jak i zespołu Aspergera (czasami również zespołu Tourette’a).