W chwilach stresu nierzadko zdarza się, że osoby z zespołem Aspergera reagują paniką, „histerią”, prymitywnymi reakcjami, strachem, wściekłością lub dziecięcymi napadami złości. Takie reakcje mogą graniczyć, a czasem nawet rozwinąć się w stan zamętu, w którym niemożliwe jest prowadzenie rozmów z osobą poszkodowaną, a nawet nawiązanie jakiejkolwiek formy „kontaktu”. Osoba Zagrożona może w rzeczywistości stracić poczucie siebie, czasu lub miejsca. Może dziko biegać, krzyczeć, rzucić się na Xoor, zatrzasnąć, a nawet wyważyć drzwi. Widziałem mężczyzn i kobiety z zespołem Aspergera, tłukących lustra, przesuwających rękami przez okna i słyszałem o tych, którzy wbiegali prosto w strumień traYc lub na autostradę, nie zdając się nic widzieć ani słyszeć. Stres, który wywołuje tego typu reakcje, może być odbierany przez innych ludzi jako bardzo łagodny, a nawet jako coś, co uznaliby za bardzo pozytywne. Może to być wszystko, począwszy od niewłaściwego wyrażenia wypowiedzianego przez kogoś, z kim osoba z zespołem Aspergera rozmawia, po niewłaściwy dźwięk lub niewłaściwy zapach, lub żądanie, które osoba z zespołem Aspergera jest przytłaczająca (ale o której nie informuje oszołomionych osób) którzy nie mogą zrozumieć, dlaczego występuje napad złości / histeryczna reakcja).