Dla osób z problemami neuropsychiatrycznymi, postawy społeczne mają ogromne znaczenie, jeśli chodzi o tworzenie optymalnych warunków do realizacji potencjału każdej osoby. Dotyczy to zarówno zespołu Aspergera, jak i osób z bardziej klasycznymi odmianami autyzmu. Rozpowszechnianie wiedzy za pośrednictwem książek, ulotek informacyjnych, artykułów prasowych, radia, telewizji i internetu to podstawowe elementy w próbach zmiany postaw innych ludzi. Kształcenie nauczycieli, psychologów, socjologów, lekarzy i innych pracowników służby zdrowia i systemów opieki jest warunkiem wstępnym trwałych efektów. Podstawowy program nauczania dla tych kategorii powinien zawierać aktualne informacje na temat autyzmu i zespołu Aspergera. Tylko wtedy, gdy osoby, które na co dzień spotykają osobę z zespołem Aspergera, mają wystarczającą wiedzę na temat podstawowych zaburzeń, można stworzyć / dostosować środowisko tak, aby nie było nadmiernie stresujące dla chorego. W bezpośredniej pracy z pacjentami poszukującymi pomocy w ramach systemu opieki zdrowotnej podstawą wszelkich interwencji są próby poszerzenia wiedzy o zespole Aspergera i zmiany postaw. Bez wglądu w podstawowe upośledzenia i podejście uwzględniające związane z nimi problemy niewiele można zrobić, aby poprawić obecną sytuację. Edukacja, trening umiejętności społecznych, inny trening (w tym fizyczny), modyfikacja zachowania i leki odgrywają drugorzędną rolę. Podstawowym celem jest dostosowanie postaw innych ludzi (i do pewnego stopnia osoby z zaburzeniem), a tym samym ich interakcji z osobą z zespołem Aspergera i jej wymagań / oczekiwań. „Ukryte” upośledzenia funkcjonalne są zwykle znacznie większe, niż to dostrzegają ci, którzy nie są poinformowani o naturze zaburzenia