Łatwo byłoby zasugerować wzorzec skierowań dla zaburzeń ze spektrum autyzmu, gdyby istniała usługa, której ogólnie oczekuje się, że zaspokoi potrzeby osób z zespołem Aspergera. Jednak w przypadku braku takiej usługi nie jest prostą kwestią nakreślenie sieci pomocnych instytucji społecznych, które wiedziałyby, jak zapewnić dobre wytyczne diagnostyczne i interwencyjne dla osób z zespołem Aspergera. Wiedza na temat zespołu Aspergera jest wciąż niepełna i różni się znacznie w zależności od regionu, szkolenia specjalistów oraz tego, czy poszukiwane są usługi dla dzieci lub dorosłych. Nawet jeśli wiedza jest dostępna, przeszkód organizacyjnych i administracyjnych jest wiele, co sprawia, że pokonanie wszystkich problemów jest prawie niemożliwe. Rzadko zdarza się, aby rozpoznanie zespołu Aspergera zostało postawione ze zgodą przed ukończeniem 5–6 lat. Nie oznacza to, że służby i przedszkola / żłobki nie muszą być dobrze poinformowane o chorobie, ale raczej, że edukacja na temat problemów ze spektrum autyzmu powinna być skierowana do szkół i szkolnej służby zdrowia (poza służbą zdrowia). W służbie zdrowia to pediatria, medycyna rozwojowa, psychiatria dziecięca (zwłaszcza neuropsychiatria dziecięca) i neurologia dziecięca muszą być głównymi celami działań edukacyjnych. Jednak lekarze pierwszego kontaktu i dorośli psychiatrzy również muszą być optymalnie wykształceni. Zespół Aspergera jest zwykle chorobą trwającą całe życie i często towarzyszą mu problemy psychiatryczne. Rodziny i osoby poszkodowane mogą szukać pomocy w gabinecie lekarza pierwszego kontaktu lub w poradni psychiatrycznej dla dorosłych. Nawet w ramach usług, od których oczekuje się doskonałej wiedzy w tej dziedzinie – na przykład w psychiatrii dzieci i młodzieży – know-how może nie być optymalne i mogą być wymagane specjalne interwencje edukacyjne. W wielu krajach dzieci i dorośli z autyzmem (i zaburzeniami ze spektrum autyzmu) mają prawo do specjalnej pomocy. To tylko jeden z wielu powodów, dla których ważne jest, aby wszystkie służby zdrowia miały świadomość istnienia zaburzeń ze spektrum autyzmu oraz podstaw diagnozy, leczenia i interwencji.