Wiedza o zespole Aspergera i innych zaburzeniach ze spektrum autyzmu musi być rozpowszechniana w różnych społecznościach lekarzy i psychologii klinicznej. Konieczne jest posiadanie specjalistycznej wiedzy z zakresu psychiatrii dzieci i młodzieży (zwłaszcza neuropsychiatrii dziecięcej), psychiatrii dorosłych, szkolnej opieki zdrowotnej i praktyki ogólnej, ale także z zakresu neuropediatrii, usług habilitacyjnych, pediatrii, opieki społecznej i psychiatrii dorosłych. Dopiero gdy wiedza jest dobrze zakotwiczona w tych instytucjach, osoby z zespołem Aspergera – czy to małe dzieci, młodzież czy dorośli – otrzymają odpowiednią diagnozę oraz rodzaj pomocy i szacunku, którego potrzebują.