Rysunki w tej części pokazują sposoby kształtowania zajęć, które umożliwią dzieciom samodzielne zajęcie się przez krótsze lub dłuższe okresy. Nie wszystkie dzieci potrafią to zrobić, ale większość z nich może się uczyć. Ważne jest fizyczny przegląd, pokazany tutaj za pomocą czterech pudełek, oraz to, że zawartość pudełek (ćwiczenia) jest wystarczająco motywująca i łatwa dla dziecka. Celem tego ćwiczenia nie jest nauczenie się niczego nowego – co należałoby zrobić z osobą dorosłą. Celem jest samodzielne siedzenie bez przebywania przed telewizorem lub komputerem. Jednak samodzielnego siedzenia jest również czymś, czego należy się najpierw nauczyć od osoby dorosłej. Powodem organizowania materiału w koszyczkach lub pudełkach jest to, aby ilość ćwiczeń nie była dla dziecka zbyt przytłaczająca, a ćwiczenia, które nie są aktualnie wykonywane, są trzymane z dala od drogi i nie rozpraszają jego uwagi. Jeśli dziecko nie chce tego robić, często dzieje się tak dlatego, że ćwiczenia są nadal dla niego zbyt trudne do samodzielnego rozwiązania, jeśli na początku dziecko nie widzi celu tych ćwiczeń, można w finale umieścić coś silnie motywującego box – ulubiona kaseta wideo lub inna nagroda. Kiedy dziecko z autyzmem zrozumie ten sposób pracy, a dorośli będą pamiętać o różnicowaniu ćwiczeń bez konieczności ich utrudniania, tego rodzaju zestawy ćwiczeń mogą być bardzo relaksujące. Wiele dzieci, którym trudno jest zainicjować zabawę, poprosi o wykonanie ćwiczeń.