Najpierw zidentyfikuj wyzwalacze, kiedy to nastąpi. Kiedy, gdzie, dlaczego, z kim i jak? Prowadź dziennik i monitoruj te szczegóły. Czy możesz przerwać ten cykl? Kiedy czujesz, że musisz dokonać samookaleczenia, spróbuj odwrócić uwagę od innych czynności, takich jak rozmowa z kimś, komu ufasz; spisywanie swoich uczuć w formie dziennika lub listu; zanurzenie się w muzyce lub działalności twórczej, takiej jak sztuka; zanurzając się w środowisku sensorycznym, na przykład wąchając uspokajający zapach lub wykonując ćwiczenia. O wiele łatwiej jest powiedzieć o tych rozproszeniach, niż zrobić, jeśli już osiągnąłeś etap udręki. Jeśli nadal czujesz, że musisz zrobić sobie krzywdę, spróbuj wykonać następujące czynności: użyj czerwonego markera lub kredki do oczu, aby zaznaczyć miejsca, które chcesz skrzywdzić; pocieraj lodem te części siebie, które chcesz skrzywdzić; użyj worka treningowego, takiego jak poduszki, umieść plastry lub bandaże w miejscach, które chcesz uszkodzić, lub potrząśnij elastyczną opaską na nadgarstku. Jeśli naprawdę nie możesz zapobiec samookaleczeniu, ubierz się i zajmij się wszelkimi urazami, gdy tylko się pojawią. Należy również pamiętać, że zawód lekarza czasami brakuje współczucia i zrozumienia samookaleczenia, ale nie szukanie pomocy medycznej, gdy jest ona potrzebna, może wyrządzić więcej szkód w dłuższej perspektywie.