Cechą charakterystyczną zespołu Aspergera może być to, że dana osoba jest bardzo dosadna lub szczera w tym, co mówi. Oczywiście może to czasami powodować urazę i nie zawsze jest właściwe. Są jednak przypadki, w których bycie szczerym i szczerym może mieć swoje zalety. Na przykład, chociaż generalnie niegrzecznie jest mówić komuś, że ma nadwagę, możesz w ten sposób nieumyślnie sprawić, że ktoś z poważnymi problemami z nadwagą zacznie myśleć o swoim problemie z nadwagą i może schudnąć i zacząć prowadzić zdrowszy tryb życia. Nie sugerujemy, abyś przyjął zwyczaj wygłaszania osobistych uwag w stosunku do nieznajomych! Jednak bycie dosadnym językiem może oznaczać, że wśród rodziny i przyjaciół nie „obijasz się w bawełnę”, po prostu mówisz im, co myślisz, a to pozwala uniknąć społecznych kłamstw, które są normą w świecie NT i nie zawsze konstruktywne. Na przykład kobieta wychodzi i kupuje nową sukienkę. Nosi go na imprezie i pyta kilka osób, co o nim myślą. Wszyscy nienawidzą sukienki i czują się zakłopotani, gdy są z nią widziani, gdy ją nosi, ale wszyscy są zbyt uprzejmi, by powiedzieć jej, że sukienka jest ładna i pasuje do niej. Następnie pyta córkę z zespołem Aspergera, co myśli o sukience. Córka bez emocji mówi matce: „Myślę, że to wygląda obrzydliwie”. Wszyscy patrzą z opadniętymi szczękami, oczekując jakiegoś zamieszania, ale następną rzeczą, której są świadkami, jest kobieta, która przytula córkę i mówi „Dziękuję. Przynajmniej jedna osoba jest na tyle uczciwa, by powiedzieć mi prawdę”. Sugerujemy ostrożność, gdy używa się szczerości i radzimy, aby nie wyróżniać osoby, ponieważ jej nie lubisz lub uważasz ją za dziwną.