Klinicyści zwykle oczekiwaliby zastosowania kryteriów DSM-IV Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego podczas przeprowadzania oceny diagnostycznej zaburzeń rozwojowych, takich jak zespół Aspergera. Kryteria zespołu Aspergera lub zaburzenia Aspergera w DSM-IV, które zostały zrewidowane do wydania opublikowanego w 2000 r., przedstawiono w Tabeli 2.2. Tekst w DSM-IV, mający na celu uzupełnienie kryteriów, zawiera jedynie pobieżne wskazówki dotyczące procesu diagnostycznego i powierzchowny opis zaburzenia. Już samo czytanie kryteriów DSM-IV jako jedynego źródła informacji, z którego można postawić diagnozę, klinicysta miałby niewystarczającą wiedzę na temat zespołu Aspergera, aby postawić wiarygodną diagnozę. Szkolenie, nadzór i rozległe doświadczenie kliniczne w naturze zespołu Aspergera są niezbędne, aby klinicysta i klient mogli mieć pewność co do diagnozy.
Kryteria diagnostyczne zaburzenia Aspergera według DSM-IV (TR) (American Psychiatric Association 2000)
A. Jakościowe upośledzenie interakcji społecznych, objawiające się co najmniej dwoma z poniższych:
- znaczne upośledzenie w stosowaniu wielu zachowań niewerbalnych, takich jak spojrzenie oko w oko, wyraz twarzy, postawa ciała i gesty regulujące interakcje społeczne
- brak rozwoju relacji rówieśniczych odpowiednich do poziomu rozwoju
- brak spontanicznego dążenia do dzielenia się radością, zainteresowaniami lub osiągnięciami z innymi ludźmi (np. poprzez brak pokazywania, przynoszenia lub wskazywania innym osobom przedmiotów zainteresowania)
- brak wzajemności społecznej lub emocjonalnej.
B. Ograniczone, powtarzalne i stereotypowe wzorce zachowań, zainteresowań i czynności, przejawiające się co najmniej jednym z poniższych:
- zaabsorbowanie zaabsorbowaniem jednym lub kilkoma stereotypowymi i ograniczonymi wzorcami zainteresowań, które są nieprawidłowe pod względem intensywności lub skupienia
- pozornie nieelastyczne przestrzeganie określonych, niefunkcjonalnych rutyn lub rytuałów
- stereotypowe i powtarzające się maniery motoryczne (np. trzepotanie lub skręcanie dłoni lub palców lub skomplikowane ruchy całego ciała)
- uporczywe zaabsorbowanie częściami przedmiotów
C. Zaburzenie powoduje klinicznie istotne upośledzenie w społecznym, zawodowym lub innych ważnych obszarach funkcjonowania.
D. Nie ma klinicznie istotnych ogólnych opóźnień językowych (np. pojedyncze słowa używane w wieku dwóch lat, zwroty komunikacyjne używane w wieku trzech lat).
E. Nie ma klinicznie istotnego opóźnienia w rozwoju poznawczym lub w rozwoju odpowiednich do wieku umiejętności samopomocy, zachowań adaptacyjnych (innych niż interakcje społeczne) i ciekawości środowiska w dzieciństwie.
F. Kryteria nie są spełnione dla innego konkretnego Całościowego Zaburzenia Rozwojowego lub Schizofrenii.