Pierwotne włączenie zespołu Aspergera do DSM-IV zostało przyjęte przez klinicystów jako mądra decyzja, podobnie jak decyzja o przeniesieniu Całościowych Zaburzeń Rozwojowych, w tym autyzmu i zespołu Aspergera, z Osi II (oś dla długotrwałych, stabilnych zaburzeń ze stosunkowo słabymi rokowaniami na poprawę) do osi I (co oznacza, że objawy mogą ulec poprawie dzięki wczesnej interwencji i leczeniu). Istnieją jednak problemy z kryteriami diagnostycznymi w DSM-IV, a zwłaszcza z kryteriami różnicowymi w podręczniku, które rozróżniają diagnozę autyzmu lub zespołu Aspergera.