Innym ważnym aspektem edukacji afektywnej w CBT jest umożliwienie jednostce odkrycia istotnych sygnałów, które wskazują na określony poziom emocji w zakresie odczuć ciała, zachowania i myśli. Te odczucia mogą działać jako wczesne sygnały ostrzegawcze zbliżającej się eskalacji emocji. Częściowo edukacja afektywna ma na celu poprawę funkcji ciała migdałowatego w informowaniu płatów czołowych mózgu o rosnącym poziomie stresu i pobudzeniu emocjonalnym. Technologię można wykorzystać do identyfikacji sygnałów wewnętrznych w postaci instrumentów do biofeedbacku, takich jak elektromiografia słuchowa (EMG) i urządzenia do galwanicznej odpowiedzi skórnej (GSR). Intencją jest zachęcenie osoby do bardziej świadomej świadomości własnego stanu emocjonalnego i umiejętności radzenia sobie z emocjami przed utratą kontroli poznawczej. Edukacja afektywna zawiera informacje o tym, jak odczytywać stany emocjonalne innych osób. W swojej autobiografii Nita Jackson wyjaśniła, że: Odkryłam, że nie potrafię zrozumieć wyrazu twarzy ludzi, tego, co mówią, ani sposobu, w jaki to mówili. Wspominając moje wczesne lata szkolne, zdałem sobie sprawę, jak śmiałem się, gdy ktoś płakał, ponieważ myślałem, że ta druga osoba się śmieje. Nie rozumiem, jak popełniłem ten błąd – wiem tylko, że robiłem to często. Ekstremalna mimika twarzy osoby płaczącej i śmiejącej się może być bardzo podobna. Obie emocje mogą wywoływać łzy. Zamieszanie dla osoby z zespołem Aspergera jest całkiem zrozumiałe, ale może być źle zinterpretowane przez innych. Dzieci z zespołem Aspergera mogą być bardzo przygnębione, gdy ktoś się śmieje w odpowiedzi na coś, co powiedział lub zrobił. Mogą nie wiedzieć, dlaczego ktoś mógłby uznać komentarz lub działania za zabawne lub wiedzieć, czy dana osoba ma zamiar śmiać się z nimi lub śmiać się z nich. Działania w zakresie edukacji afektywnej mogą obejmować strategie doskonalenia zdolności Teorii Umysłu , w tym umiejętności odczytywania mimiki i określania intencji innych osób, zwłaszcza czy czyn był przyjacielski, przypadkowy czy złośliwy. Edukacja afektywna obejmuje informacje dotyczące wyrazu twarzy, tonu głosu i mowy ciała, które wskazują na uczucia drugiej osoby. Twarz jest opisywana jako „centrum informacji” emocji. Typowe błędy obejmują brak identyfikacji, które wskazówki są istotne lub zbędne, oraz błędną interpretację wskazówek. Terapeuta korzysta z szeregu gier i zasobów, aby „dostrzec wiadomość” i wyjaśnić wiele znaczeń: na przykład zmarszczone brwi mogą oznaczać złość, oszołomienie lub oznakę starzenia się skóry; donośny głos nie oznacza automatycznie, że osoba jest zła. Uczestnicy używają zdjęć, aby porównać mimikę różnych emocji i badać kombinację elementów twarzy używanych w tych wyrażeniach. Aby dowiedzieć się, jak rozpoznać nastrój na podstawie wskazówek werbalnych, uczestnicy mogą słuchać nagrań z czyjejś mowy i odnotowywać zmiany w prozodii i nacisku. Inną czynnością jest powtarzanie tego samego zdania przy użyciu innego tonu głosu, aby wskazać nastrój danej osoby: na przykład „Chodź tutaj” może być szeptane, krzyczane, towarzyszyć mu westchnienie lub wypowiedziane szybko, i ma bardzo różne znaczenia. Nauka komunikacji gestowej może być prowadzona przy użyciu zmodyfikowanej wersji „Szarad”, która wymaga od osoby naśladowania działania i jednoczesnego przedstawiania określonego nastroju. Pozostali uczestnicy muszą odgadnąć zarówno akcję, jak i emocje. Na przykład akcja może polegać na graniu w tenisa, gdy czujesz się zdezorientowany, lub zmywaniu naczyń, gdy czujesz się zrelaksowany. Działania w zakresie edukacji afektywnej mają również na celu poszerzenie słownictwa osoby wyrażającej emocje. Często może brakować subtelnych przejawów uczuć, na przykład stanów pomiędzy lekkim zirytowaniem a wściekłością lub uczuciem smutku i chęcią zakończenia cierpienia przez samobójstwo. Rodzice mogą się obawiać, że gdy dziecko jest poruszone tym, co powinno być stosunkowo drobnym wydarzeniem, może zareagować skrajnie przesadnie. Dziecko orientuje się, że słoik ulubionego dżemu lub galaretki jest pusty, w spiżarni nie ma słoika zastępczego, a sklepy są zamknięte. Jego reakcja może być zbyt dramatyczna, mówiąc przez łzy, że to wina jego matki i że matka go nie kocha. Dla rodzica jest to śmieszna i bolesna nadmierna reakcja, ale może być przykładem ograniczonego słownictwa dotyczącego reakcji emocjonalnych. Widziałem nastolatka z zespołem Aspergera, którego matka obawiała się, że kilka razy w tygodniu będzie mówił, że zamierza się zabić. Natychmiast przeprowadziłam badanie pod kątem klinicznych objawów depresji. Nie było żadnego. Następnie wyjaśniłem mu koncepcję termometru emocji, który mierzy intensywność emocji, i napisałem na małej kartce papieru słowa, których użył, które wzbudziły niepokój: „Zamierzam się zabić”. Termometr miał skalę od zero do dziesięciu i poprosiłem go, aby umieścił cytat w miejscu na termometrze, kiedy będzie wypowiadał te słowa. Umieścił cytat na poziomie drugim. Odkryliśmy, że ma bardzo ograniczone słownictwo, aby wyrazić uczucia rozczarowania i smutku. Przypomniał sobie słowa z filmu, w którym aktor z żalu popadał w samobójstwo, i założył, że w ten sposób przekazuje wszystkie poziomy smutku. Poszerzenie słownictwa wyrażania emocji może pomóc, gdy osoba z zespołem Aspergera nie wie, jaka byłaby właściwa reakcja emocjonalna. W swojej autobiografii Stephen Shore wyjaśnił, że: Czasami bardzo interesuje mnie badanie uczuć i emocji. Dzieje się tak szczególnie wtedy, gdy widzę, że ktoś doświadcza silnych emocji lub czuję, że nie wydaje mi się, abym miał „odpowiednią” emocję w danej sytuacji… Uważam, że muzyka może służyć jako wzmacniacz uczuć. Jeśli jestem w określonym nastroju, słucham lub biegam w mojej głowie, muzyki wyrażającej to uczucie… Czasami myślę, że powinienem odczuwać określoną emocję, ale po prostu wydaje mi się, że nie jest to „tam” do odczuwania… Po moim pierwsza dziewczyna wyjechała na rok na studia do Szwecji, grałem IX Symfonię Gustava Mahlera. Szczególnie ten ostatni ruch pomógł mi uporać się ze smutkiem i stratą związaną z jej odejściem. Do tego doszła świadomość, że nasz związek jako chłopaka i dziewczyny prawdopodobnie się skończył.