Małe dzieci z zespołem Aspergera mogą być coraz bardziej świadome tego, że nie są popularne i odnoszą sukcesy w sytuacjach społecznych i mogą rozwinąć niską samoocenę i smutek z powodu bycia innym; postrzegają siebie jako osoby o niskim statusie i wartości w grupie rówieśniczej. Zainteresowanie i odgrywanie ról superbohaterów, takich jak Spiderman, może być sposobem na osiągnięcie społecznego sukcesu i podziwu. Często superbohaterem jest ktoś, kto ma dwie tożsamości, nieśmiałą, często potulną i nieudaną osobę, która potrafi przemienić się w kogoś o specjalnych zdolnościach, potrafiącego pokonać przeciwności losu. Zamiast być „przegranym”, staje się bohaterem. W ten sposób superbohater zapewnia brakujący aspekt życia dziecka, alter ego. W e-mailu, który otrzymałem od Jennifer McIlwee Myers, dorosłej osoby z zespołem Aspergera, wyjaśniła, że: Chorobliwe i makabryczne tematy stają się sposobem radzenia sobie z własną odmiennością, a także z ciągłym, uzasadnionym lękiem przed bólem i odmowa. Przykłady: zainteresowanie „dziwakami” stanowi forum do mentalnego radzenia sobie z własną odmiennością; prace Edgara Allena Poe i H.P. Lovecraft zapewnia ujście zarówno dla uczuć paranoi, jak i inności; utożsamianie się z nieuchronnością i niebezpiecznie źle rozumianymi potworami (takimi jak Frankenstein, Człowiek-wilk, Upiór w operze) pozwala uporać się z bardzo trudnymi i bolesnymi uczuciami bycia outsiderem. Jeśli interes służy uzasadnionemu celowi, powinien być tolerowany, nawet jeśli jest dziwny lub niesmaczny. Jednym z „wyzwalaczy” do szczególnego zainteresowania może być czytanie o kimś innym, wyrzutku, takim jak Harry Potter w książkach J.K. Rowling. Dziecko z zespołem Aspergera potrafi utożsamiać się z przeciwnościami losu, z jakimi boryka się bohater opowieści i pragnie, aby być może posiadało szczególne zdolności, które ostatecznie rozpoznaje postać triumfującego bohatera. Szczególne zainteresowanie jest również ważne w pomaganiu w tworzeniu poczucia tożsamości osobistej u dorosłych. W rozmowie dorośli z zespołem Aspergera często opisują siebie w kategoriach swoich zainteresowań, a nie osobowości. Kolekcja przedmiotów daje poczucie bezpieczeństwa i tożsamości. Chociaż mogą pojawić się nowe zainteresowania, osoba z zespołem Aspergera jest zwykle bardzo odporna na wszelkie sugestie, że wcześniej cenione przedmioty, które teraz stały się bałaganem zajmującym przestrzeń, powinny zostać wyrzucone do śmieci. Jego poczucie tożsamości i osobistą historię określają kolekcje, a sugerowanie ich dysponowania jest niemal równoznaczne z sugerowaniem amputacji palca.