Z perspektywy rodziców dziecka z zespołem Aspergera szczególne zainteresowanie przedstawia szereg problemów. Rodzice muszą starać się ugasić niemal niezaspokojone pragnienie dostępu do zainteresowania. Ankieta przeprowadzona wśród rodziców wykazała, że często musieli odbyć specjalną podróż, aby wymienić lub kupić przedmiot związany z ich zainteresowaniami, spóźniali się na spotkania z powodów związanych ze szczególnym zainteresowaniem i zsuwali się z drogi lub planowali nietypowe wakacje, aby pomieścić dostęp do odsetek. Czas trwania i dominacja zainteresowania zabawą dziecka może mieć inne konsekwencje. Termin zabawy zaaranżowany przez rodziców może się załamać, ponieważ dziecko dominuje w zabawie, z wyraźnym brakiem wzajemności w wybranych zajęciach lub rozmowie. Jednak może być mniej problemów z określeniem, co dziecko chciałoby jako prezent urodzinowy lub świąteczny lub jaką książkę przeczytać przed snem. Skłonność do mówienia bez końca na dany temat może wystawiać na próbę cierpliwość rodziców i członków rodziny, zwłaszcza jeśli dziecko lub dorosły wygłasza monolog i nie wydaje się być zainteresowany myślami, opiniami i doświadczeniami drugiej osoby. W swojej autobiografii Donna Williams opisała, że jej monologi nie były próbą dialogu, ale raczej wokalizacją myślenia i rozwiązywania problemów. Kiedy byłem w rozmownym nastroju, często opowiadałem o czymś, co mnie interesowało. Im byłem starszy, tym bardziej interesowałem się rzeczami i tym dłużej o nich mówiłem. Naprawdę nie byłem zainteresowany dyskusją o czymkolwiek; nie oczekiwałem też odpowiedzi ani opinii od drugiej osoby i często je ignorowałem lub rozmawiałem z nimi, gdyby im przerywała. Jedyne, co było dla mnie ważne, to rozmowa, aby odpowiedzieć na własne pytania, co często robiłem. (Williams 1998, s.49) Niestety, determinacja w utrzymaniu dostępu do zainteresowań może prowadzić do większej liczby problemów, gdy dziecko staje się nastolatkiem. Dostęp do odsetek może nastąpić bez starannego planowania konsekwencji. Znam nastolatków z zespołem Aspergera, którzy byli zainteresowani pociągami i podejmowali podróże bez zastanawiania się, jak mają wrócić, lub bez informowania rodziców o swojej podróży i celu podróży. Są całkowicie nieświadomi tego, jak przygnębieni rodzice mogą nie wiedzieć, gdzie jest ich syn lub córka i jaki jest. Na planowanie finansowe danej osoby może również wpłynąć wydawanie nieproporcjonalnej kwoty jej dochodu na odsetki; to z kolei może wpłynąć na rodzinę, która musi ponieść konsekwencje ekonomiczne lub zorganizować dodatkowe fundusze. Powstrzymanie w uzyskaniu dostępu może również prowadzić do gniewu. W swojej autobiografii Luke Jackson opisuje: „Czuję we mnie przemożne podniecenie, którego nie potrafię opisać. Muszę tylko o tym porozmawiać, a irytacja spowodowana zatrzymaniem może łatwo przerodzić się w wściekłą furię” (L. Jackson 2002, s.44). Rodzice mogą się obawiać, że przerwanie zajęć może spowodować skrajne pobudzenie. Odmowa dostępu do materiałów źródłowych może spowodować, że osoba z zespołem Aspergera stanie w sprzeczności z prawem (Chen i in. 2003). Dorośli z zespołem Aspergera są zwykle bardzo zaniepokojeni tym, że inni przestrzegają prawa, ale mogą ulec pokusie popełnienia przestępstwa, aby zdobyć pieniądze, aby uzyskać dostęp do swoich szczególnych zainteresowań (zob. Rozdział 15, s. 334). Wychowawca klasy może obawiać się, że w szkole monologi dziecka na temat szczególnego zainteresowania mogą sprawić, że dziecko wyda się ekscentryczne, a przez to skłonne do dokuczania innym dzieciom, które uważają, że dziecko z zespołem Aspergera jest nudne, pedantyczne, egocentryczne i niegrzeczne. Zainteresowanie staje się więc barierą dla integracji społecznej. Determinacja, aby porozmawiać lub przeczytać o zainteresowaniach, może zakłócać zdolność dziecka do uczęszczania na inne zajęcia. Ilość czasu poświęcona zainteresowaniu może hamować uczenie się nowych umiejętności. Zainteresowanie bronią i bronią palną, w połączeniu z tendencją do nie zastanawiania się nad konsekwencjami tego, co można powiedzieć w „żarcie chwili” (a może to obejmować groźby, które inni postrzegają jako prawdopodobne do zrealizowania), może prowadzić do zawieszenie lub wykluczenie ze szkoły, a czasami z udziałem funkcjonariuszy organów ścigania.