Hans Asperger jako pierwszy opisał problemy niektórych dzieci z pismem ręcznym. Jego oryginalne opublikowane badanie opierało się na uważnych obserwacjach czworga dzieci, a w przypadku jednego dziecka, Fritza, zauważył, że „w jego napiętej pięści ołówek nie mógł płynnie płynąć”, a u innego, Ernsta, „Pióro nie było mu posłuszne”. utknął i plunął” (Asperger [1944] 1991, s.63). Nauczyciele i rodzice mogą być bardzo zaniepokojeni trudnościami z pisaniem odręcznym. Poszczególne litery mogą być słabo uformowane i większe niż można by się spodziewać, w przypadku dzieci i dorosłych (Beversdorf et al. 2001). Termin techniczny to makrografia. Wypełnienie każdego listu może zająć dziecku zbyt dużo czasu, powodując opóźnienia w wykonywaniu zadań pisemnych. Podczas gdy reszta klasy napisała kilka zdań, dziecko z zespołem Aspergera wciąż zastanawia się nad pierwszym zdaniem, stara się pisać czytelnie i staje się coraz bardziej sfrustrowany lub zawstydzony swoją niemożnością pisania porządnie i konsekwentnie. Czasami słowo napisane ołówkiem jest często wymazane, ponieważ dziecko uważa, że litery nie są idealne, są dokładną kopią tekstu drukowanego w książce. Aktywność na zajęciach może zostać odrzucona z powodu niechęci do wymogu pisania, niekoniecznie niechęci do tematu. Nauczyciele mogą być sfrustrowani nieczytelnością pisma, ale muszą pamiętać, że jest to wyraz zaburzenia ruchu, niekoniecznie brak zaangażowania w pracę. Niektóre dzieci z zespołem Aspergera fascynują się pismem i rozwijać szczególne zainteresowanie kaligrafią. Problem polega na tym, że ukończenie zadania pisemnego w klasie zajmuje dziecku zbyt dużo czasu. Każda litera może być idealna, ale dziecko bardziej pochłonęło tworzenie liter niż treść zdania. Kiedy dziecko z zespołem Aspergera ma problem z pismem odręcznym, jest kilka możliwości. Ćwiczenia korekcyjne poprawiające koordynację ruchową – w zasadzie dużo ćwiczeń – mogą poprawić zdolności motoryczne potrzebne do czytelnego pisania, ale takie czynności mogą być niezwykle nudne i opierając się dziecku. Terapeuta zajęciowy może zasugerować modyfikacje poprawiające umiejętności pisania odręcznego, takie jak lekko pochylona powierzchnia do pisania i łatwiejszy do uchwycenia długopis. Skryba może być używany w klasie do pisania dla dziecka. Jednak sugeruję nauczycielom i rodzicom, że pismo ręczne staje się przestarzałą umiejętnością w XXI wieku: nowoczesna technologia może przyjść na ratunek w zakresie pisania na maszynie, a nie pisma ręcznego. Małe dziecko z zespołem Aspergera należy zachęcać do nauki pisania i używania klawiatury, komputera i drukarki w klasie. Podczas gdy podstawowe umiejętności pisania są nadal potrzebne, ponieważ obecne pokolenie dzieci staje się dorosłymi, będą one mogły rozmawiać z urządzeniem do przetwarzania tekstu, które będzie nagrywać i drukować mowę. Niewiele osób dzisiaj pisze do kogoś odręcznie napisany list; komunikacja odbywa się głównie za pomocą wpisanego e-maila. Egzaminy licealne i uniwersyteckie dla nastolatków i młodych dorosłych z zespołem Aspergera można ukończyć, wpisując odpowiedzi na pytania, co jest skuteczniejszym sposobem wyrażania wiedzy i jest łatwiejsze do odczytania przez egzaminatorów. Dlatego nauczyciele i rodzice nie powinni być zbytnio zaniepokojeni słabymi umiejętnościami pisania odręcznego; raczej upewnij się, że dziecko uczy się pisać. Gdy ta opcja nie jest dostępna, niektóre dzieci mogą potrzebować dodatkowego czasu na wykonanie zadań i egzaminów.