W literaturze naukowej opisano przypadki, w których u nastolatków z zespołem Aspergera rozwijało się powolne i stałe pogorszenie zdolności ruchowych. Takie przypadki są niezwykle niezwykłe. Wzorzec pogorszenia polega na zwiększonej powolności wpływającej na ruchy i odpowiedzi mówione. Osoba ta ma trudności z rozpoczynaniem i kończeniem ruchów i staje się coraz bardziej zależna od wskazówek fizycznych i podpowiedzi werbalnych podczas czynności takich jak ścielenie łóżka lub ubieranie się. Czasami osoba może na chwilę „zamrozić” podczas aktywności, a czasami może wykazywać drżenie spoczynkowe, powolny chód, sztywność mięśni i płaską twarz przypominającą maskę. Cechy te przypominają wzorce ruchowe związane z katatonią i chorobą Parkinsona. Pogorszenie sprawności ruchowej występuje zwykle między 10 a 19 rokiem życia i jest bardziej prawdopodobne u nastolatków z autyzmem niż z zespołem Aspergera: tj. osoba ma znaczne trudności w nauce i umiejętności językowe. Jednak zdarzały się rzadkie przypadki takiego pogorszenia u nastolatków z zespołem Aspergera. Wzorzec pogorszenia tylko przypomina, ale nie może być bezpośrednio porównywalny z naszą konceptualizacją katatonii i choroby Parkinsona, i powinniśmy rozważyć użycie nowego terminu: katatonia autystyczna. Nie mamy pewności, czy pogorszenie zdolności ruchowych jest spowodowane specyficznym stanem neurologicznym, nietypowym wyrazem opóźnienia psychoruchowego i brakiem motywacji związanym z depresją kliniczną, czy też znacznym pogorszeniem zdolności poznawczych do planowania ruchu i wykonać odpowiedź, tj. aby myśl zamieniła się w działanie. Na szczęście badamy szereg opcji leczenia. Jeśli u osoby wystąpią objawy katatonii autystycznej, ważne jest, aby została skierowana do neurologa lub neuropsychiatry w celu dokładnego zbadania sprawności ruchowej. Leki i inne techniki terapeutyczne mogą znacznie zmniejszyć ekspresję tego rzadkiego zaburzenia ruchu. Istnieją również proste techniki, których rodzice mogą użyć, aby zainicjować lub wznowić ruch. Na przykład inna osoba dotykająca kończyny lub ręki, która musi się poruszyć, może być bardzo pomocna lub praca obok osoby z podwójnym zestawem sprzętu może wystarczyć do rozpoczęcia wymaganego ruchu. Słuchanie muzyki może utrzymać płynność ruchu. Fizjoterapeuci opracowali również zajęcia dla osób z chorobą Parkinsona, które można zastosować u nastolatka z zespołem Aspergera i katatonią autystyczną.