Dzieci i dorośli z zespołem Aspergera często opisują uczucie przeciążenia sensorycznego. Clare Sainsbury ma zespół Aspergera i wyjaśnia skutki problemów sensorycznych w szkole:
Korytarze i sale niemal każdej szkoły powszechnej to nieustanny zgiełk odbijających się odgłosów, świetlówek (szczególne źródło stresu wzrokowego i słuchowego dla osób ze spektrum autyzmu), dzwoniących dzwonków, wpadających na siebie ludzi, zapachów środków czystości i tak dalej. Dla każdego z nadwrażliwością sensoryczną i problemami z przetwarzaniem typowymi dla zaburzeń ze spektrum autyzmu rezultatem jest to, że często spędzamy większość naszego dnia niebezpiecznie blisko przeciążenia sensorycznego. Intensywne doznania zmysłowe, opisane przez Nitę Jackson jako „dynamiczne przypływy czuciowe”, powodują, że osoba z zespołem Aspergera jest skrajnie zestresowana, niespokojna i prawie wstrząśnięty” w sytuacjach, które nie są postrzegane jako awersyjne, ale przyjemne dla innych dzieci. Dziecko z wrażliwością sensoryczną staje się nadmiernie czujne, spięte i rozkojarzone w stymulujących zmysły środowiskach, takich jak klasa, niepewne, kiedy nastąpi następne bolesne doznanie zmysłowe. Dziecko aktywnie unika określonych sytuacji, takich jak szkolne korytarze, place zabaw, ruchliwe centra handlowe i supermarkety, o których wiadomo, że są zbyt intensywnym doznaniem zmysłowym. Strachliwe oczekiwanie może stać się tak poważne, że może rozwinąć się zaburzenie lękowe, takie jak fobia psów, ponieważ mogą nagle szczekać, lub agorafobia (strach przed miejscami publicznymi), ponieważ dom jest stosunkowo bezpiecznym i kontrolowanym doświadczeniem sensorycznym. Niektórych sytuacji społecznych, takich jak pójście na przyjęcie urodzinowe, można uniknąć, nie tylko ze względu na niepewność co do oczekiwanych konwencji społecznych, ale także ze względu na poziom hałasu rozbujanych dzieci i ryzyko pękania balonów