Osoba ma apraksję, gdy występują problemy z konceptualizacją i planowaniem ruchu, tak że działanie jest mniej sprawne i skoordynowane, niż można by się spodziewać. Badania wykazały, że dzieci z zespołem Aspergera mają problemy z przygotowaniem umysłowym i planowaniem ruchu przy stosunkowo nienaruszonych ścieżkach motorycznych . Źle zaplanowany ruch i powolny czas przygotowania psychicznego mogą być dokładniejszym opisem niż zwykła niezdarność. Ben opisuje doświadczenie opóźnienia lub poczucia braku zaangażowania między myślą a działaniem:
Zawsze czułem rozłączenie między moim ciałem a mózgiem. Czasami czuję się tak, jakbym nie miał ciała. Moje ciało mnie zawiodło. Upadam, gdy próbuję się odwrócić. Mam problemy z widzeniem. Nie mogę się skupić. Nie mogę sprawić, by moje ręce poruszały się tak, jak chcę.
262 / KOMPLETNY PRZEWODNIK PO ZESPOLE ASPERGERA Problemy mogą też wystąpić z propriocepcją – czyli integracją informacji o pozycji i ruchu ciała w przestrzeni oraz umiejętnością utrzymania postawy i równowagi. Są to umiejętności, które są często wykorzystywane w zabawach wspinaczkowych i przygodowych dzieci. Podczas wspinania się na drzewo może wystąpić tendencja do spadania z aparatu wspinaczkowego oraz ryzyko upadku i zranienia. Dziecko z zespołem Aspergera znów może niechętnie uczestniczyć w takich zajęciach z rówieśnikami i przyjaciółmi. Znam też kilkoro dzieci z zespołem Aspergera, które naprawdę lubią być do góry nogami przez długi czas. Te dzieci podczas oglądania telewizji przyjmują pozycję, w której ich stopy znajdują się na szczycie krzesła, a ich głowa spoczywa tuż nad podłogą. Badając ogólne możliwości ruchowe dzieci z zespołem Aspergera, mogą pojawić się objawy ataksji; to znaczy mniej uporządkowana koordynacja mięśniowa i nieprawidłowy wzorzec ruchu. Może to obejmować ruchy wykonywane z nienormalną siłą, rytmem i dokładnością oraz niestabilny chód. Obserwacje chodzenia i biegania, wchodzenia po schodach, skakania i dotykania celu (test palec w nos) dzieci z zespołem Aspergera wskazują na objawy ataksji. Terapeuci zajęciowi, fizjoterapeuci i specjaliści medyczni zajmujący się rozwojowymi zaburzeniami ruchu będą musieli rozważyć badanie przesiewowe nowych skierowań pod kątem możliwości dodatkowej diagnozy zespołu Aspergera. Jednym z zaburzeń ruchowych związanych z zespołem Aspergera są rozluźnione stawy. Nie wiemy, czy jest to nieprawidłowości strukturalne, czy spowodowane niskim napięciem mięśniowym, ale autobiografia Davida Miedzianika opisuje, jak: W przedszkolu przypominam sobie, jak grałem w wiele gier i uczyli nas pisać. W szkole podstawowej i przedszkolu często mi się skarcili za złe trzymanie długopisu. Do dziś nie trzymam dobrze długopisu, więc moje pismo nigdy nie było dobre. Myślę, że głównym powodem, dla którego źle trzymam długopis, jest to, że stawy moich palców są podwójnie połączone i mogę zgiąć palce do tyłu. W przypadku problemów z rozluźnieniem stawów lub niedojrzałym lub nietypowym chwytem dziecko może zostać skierowane do terapeuty zajęciowego lub fizjoterapeuty w celu oceny i czynności naprawczych. Powinno to być priorytetem w przypadku małego dziecka, ponieważ tak wiele zajęć szkolnych wymaga użycia ołówka lub długopisu. Kiedy Asperger pierwotnie zdefiniował cechy zespołu, opisał problemy z kopiowaniem różnych rytmów. Ta cecha została opisana w jednym z autobiograficznych esejów Temple Grandin: Zarówno jako dziecko, jak i jako dorosły mam trudności z dotrzymywaniem rytmu. Na koncercie, na którym ludzie klaszczą w rytm muzyki, muszę podążać za inną osobą siedzącą obok mnie. Sama umiem utrzymywać rytm w miarę dobrze, ale niezwykle trudno jest zsynchronizować rytmiczne ruchy z innymi ludźmi lub z akompaniamentem muzycznym. Wyjaśnia to cechę, która jest dość rzucająca się w oczy, gdy idziesz obok osoby z zespołem Aspergera. Gdy dwoje ludzi idzie obok siebie, mają tendencję do synchronizowania ruchów kończyn, podobnie jak podczas parady żołnierzy: ich ruchy mają ten sam rytm. Osoba z zespołem Aspergera wydaje się chodzić w rytm innego bębna.