Wywiad diagnostyczny autyzmu – poprawione (ADI-R), Le Couteur i inni (1989)

ADI to obszerny, ustrukturyzowany wywiad z rodzicem wykorzystywany do budowania obrazu tego, jak dziecko funkcjonuje w obszarach komunikacji i języka, rozwoju społecznego, zabawy i zachowania. Kwestionowanie jest niezwykle szczegółowe i pozbawione uprzedzeń, aby uniknąć ograniczeń wcześniejszych list kontrolnych, które zwiększały prawdopodobieństwo pozytywnych odpowiedzi na zachowania docelowe, po prostu pytając tylko o te zachowania. Procedury punktacji zapewniają ostateczne wyniki progowe dla diagnozy autyzmu na podstawie kryteriów ICD 10 i DSM IV. ADI jest obecnie uznanym „złotym standardem” diagnostycznym instrumentem badawczym. Przeprowadzenie rozmowy ma trwać od jednej do półtorej godziny. Jednak w praktyce podawanie może trwać znacznie dłużej.

Systemy diagnostyczne : Skala Oceny Autyzmu Dziecięcego (CARS), Schopler i inni (1988)

CARS to ustrukturyzowana lista kontrolna wywiadu i obserwacji stosowana do badania możliwości wystąpienia autyzmu u dzieci powyżej 24 miesiąca życia. Bada się piętnaście różnych obszarów funkcjonowania, stosując siedmiopunktową skalę ocen, aby wskazać stopień, w jakim zachowanie dziecka różni się od normy odpowiedniej dla wieku. Suma ocen we wszystkich 15 podskalach służy do wskazania obecności lub braku autyzmu oraz do odróżnienia autyzmu od łagodnego do umiarkowanego od ciężkiego. Zaleca się, aby CARS był skompletowany na podstawie:

  • przegląd dostępnych zapisów;
  • informacje i opinie rodziców;
  • informacje i opinie zaangażowanych profesjonalistów, m.in. nauczyciele;
  • bezpośrednia obserwacja.

Jordan zauważa, że ​​stwierdzono, że CARS ma dobrą wiarygodność (w różnych warunkach i w różnym czasie) i trafność (odróżniając osoby z autyzmem od tych, które nie mają autyzmu).

Systemy diagnostyczne

Lista kontrolna autyzmu u małych dzieci (CHAT)

Wczesne badanie przesiewowe w kierunku autyzmu Simon Baron-Cohen i współpracownicy (1992) opracowali narzędzie przesiewowe do wykorzystania przez pielęgniarki środowiskowe z 18-miesięcznymi dziećmi. Sprawdza wczesne oznaki autyzmu, szukając deficytów w obszarach interakcji społecznych, komunikacji i zabawy. CZAT składa się z dziewięciu pytań i pięciu obszarów ustrukturyzowanej obserwacji. Kluczowe obszary upośledzenia funkcjonowania ostrzegają badającego o ryzyku autyzmu i wskazują na potrzebę dalszych badań.

Jako instrument, CHAT jest użytecznym ekranem. Badania kontrolne dzieci zidentyfikowanych (za pomocą CHAT) jako zagrożone autyzmem wykazały bardzo niewiele „fałszywie pozytywnych wyników” (dzieci, które wydają się mieć autyzm w wieku 18 miesięcy, ale nie po przeprowadzeniu pełnej oceny diagnostycznej) oraz „fałszywie negatywy” (dzieci, które nie zostały zidentyfikowane przez badanie przesiewowe w wieku 18 miesięcy, ale później otrzymują diagnozę autyzmu). Niemniej jednak istnieje możliwość wystąpienia „fałszywie pozytywnych wyników” i „fałszywie negatywnych wyników”, a diagnoza autyzmu nigdy nie powinna być postawiona na podstawie samego tego urządzenia przesiewowego.

Ustalenie diagnozy

Jak wspomniano, podstawą diagnozy jest obecnie triada upośledzeń Winga. Pełne kryteria diagnostyczne dla autyzmu według ICD 10 (WHO 1992) i DSM IV (APA 1994) podano w Załączniku 1. Należy zauważyć, że są to psychiatryczne kryteria diagnostyczne przeznaczone do stosowania przez wykwalifikowanych i doświadczonych klinicystów oraz nie mają być używane jako „lista kontrolna” dla autyzmu

Ścieżki ze spektrum autyzmu: zmiany

W skali kraju istnieje duża zmienność w obecnie oferowanych modelach usług, chociaż w całym kraju specjaliści z wielu agencji spotykają się, aby spróbować wdrożyć plan NAPC. Grupy współpracujące zazwyczaj obejmują pediatrów, logopedów, psychologów edukacyjnych/klinicznych i psychiatrów. Większość ścieżek wykorzystuje historię kliniczną wraz z obserwacją dziecka – często DISCO lub ADI i ADOS. Prowadzony jest szereg odpowiednich interwencji, na przykład Early Bird, Early Bird Plus, Cygnet, Hanen, PECS i Portage, interwencje szkolne, terapia mowy i języka, grupy umiejętności społecznych. Większość placówek uznaje, że zdolność do prowadzenia działań następczych w celu oceny i diagnozy jest ograniczona. Istnieje jednak wiele przykładów wykorzystania pomysłowości i wysokiego poziomu zaangażowania profesjonalistów we wspieranie dzieci i ich rodzin. Dostępnych jest szereg skal ocen, list kontrolnych, kwestionariuszy, testów i innych narzędzi oceny wspierających procesy oceny i diagnozy. Niektóre z najczęściej używanych są opisane w poniższej sekcji

Wyniki oceny wieloagencyjnej

  • Plan skoordynowanej opieki powinien zostać dostarczony w ciągu sześciu tygodni od MAA, a rodzina powinna otrzymać informacje na temat edukacji, szkoleń, usług wsparcia i lokalnych grup.
  • Potrzeby należy zidentyfikować i zająć się nimi, nawet jeśli diagnoza nie zostanie postawiona w ciągu 17 tygodni.
  • NAPC wydaje również zalecenia i interwencje oparte na dowodach, że ukierunkowana interwencja powinna rozpocząć się jak najwcześniej.
  • Indywidualny Plan Edukacji (IEP) powinien zostać opracowany przez nauczyciela przeszkolonego w zakresie zaburzeń ze spektrum autyzmu w domu/szkoły/przedszkolu w ciągu sześciu tygodni od diagnozy, we współpracy z rodzicami i profesjonalistami.

Wieloagencyjny „zespół podstawowy”

Zwykle obejmuje to:

  • specjalista pediatra (lub psychiatra dzieci i młodzieży);
  • specjalista logopedy i logopedy (SLT);
  • psycholog edukacyjny i/lub kliniczny;
  • nauczyciel/specjalista ds. edukacji.

Może być wymagane dodatkowe zaangażowanie, na przykład ze strony:

  • terapeuta zajęciowy;
  • fizjoterapeuta.

Ocenę należy również przeprowadzać z biegiem czasu, ponieważ funkcjonowanie może różnić się w zależności od dnia, a także od otoczenia do otoczenia i z różnymi ludźmi.

Ocena wieloagencyjna: komponenty

  • Przegląd istniejącego rozumienia potrzeb dziecka i rodziny.
  • Obserwacja dziecka w co najmniej dwóch sytuacjach społecznych, np. ocena w domu, szkole/przedszkolu, a także w poradni.
  • Diagnostyczny wywiad rozwojowy dotyczący autyzmu (np. DISCO).
  • Ocena poznawcza/profil mocnych i słabych stron.
  • Ocena umiejętności komunikacyjnych.
  • Ocena potrzeb sensorycznych.
  • Ocena zachowania i zdrowia psychicznego.
  • Ocena potrzeb rodziny.
  • Ocena rozwoju fizycznego.
  • Ocena umiejętności adaptacyjnych.

Narodowy Plan Autyzmu – Dzieci (NAPC)

W uznaniu potrzeby szeroko zakrojonej, wieloperspektywicznej, multidyscyplinarnej oceny i interwencji wobec dzieci i młodzieży, wykazujących możliwe cechy spektrum autyzmu, w raporcie National Initiative for Autism Screening and Assessment (NIASA) przedstawiono kompleksowe wytyczne dotyczące usług , opublikowany jako Narodowy Plan Autyzmu – Dzieci (NAPC). Kluczowe zalecenia NAPC obejmują:

  • rozwój ścieżek oceny i opieki;
  • wczesna ocena, diagnoza i interwencja;
  • zidentyfikowany wieloagencyjny/dyscyplinarny zespół profesjonalistów o specjalistycznych umiejętnościach w zakresie autyzmu;
  • osoby odpowiednio wykwalifikowane i doświadczone do prowadzenia w zakresie autyzmu w każdej służbie przyczyniającej się;
  • kluczowy pracownik koordynujący i kierujący rodzinami na ścieżce;
  • ogólną wieloagencyjną grupę koordynującą, która zapewni rozwój ścieżki oceny, diagnozy i interwencji, określi potrzeby szkoleniowe i wymagania dotyczące zasobów oraz dokona przeglądu świadczenia usług;
  • nacisk na wspólną pracę z rodzinami oraz dzielenie się kluczowymi informacjami i raportami na temat dziecka;
  • ramy czasowe i sugerowane ramy dla ścieżki:

– Ogólna Ocena Rozwoju (GDA) powinna zostać wykonana w ciągu 13 tygodni od skierowania, a następnie, w razie potrzeby, Ocena Wieloagencyjna (MAA);

– od skierowania do MAA do pisemnej informacji zwrotnej i dyskusji z rodziną nie powinno trwać dłużej niż 17 tygodni.

Oszacowanie

Rozpoznanie autyzmu w odróżnieniu od innych niesprawności rozwojowych wymaga wszechstronnego multidyscyplinarnego podejścia. Na podstawie systematycznej analizy ponad 2500 prac naukowych przez panel składający się z przedstawicieli dziewięciu organizacji zawodowych i czterech organizacji macierzystych, Towarzystwo Neurologii Dziecięcej i Amerykańska Akademia Neurologii zaleciły dwupoziomowe podejście do diagnozy i oceny autyzmu:

1 rutynowy nadzór rozwojowy;

2 diagnoza i ocena.

Dla każdego poziomu podano szczegółowe rekomendacje. Oceny powinny obejmować:

  • miary raportu rodzicielskiego;
  • obserwacja i interakcja dzieci;
  • ocena kliniczna.

Oceny powinny obejmować:

  • poznawcze;
  • zachowanie adaptacyjne;
  • środki diagnostyczne.

Zasady te zostały uwzględnione i rozwinięte w ramach zaleceń Narodowego Planu Autyzmu.