Miesiąc: czerwiec 2022

Aby zapewnić małemu dziecku z autyzmem najlepsze możliwości rozwoju osobistego, społecznego i emocjonalnego, praktycy będą musieli zwrócić szczególną uwagę na:

• nawiązanie z dzieckiem relacji opartej na spójności i przewidywalności, budowaniu zaufania i pewności siebie dziecka;
• staranne planowanie i konstruowanie możliwości pracy dziecka samodzielnie, z partnerem, w małych i większych grupach;
• planowanie doświadczeń, które umożliwią dziecku dokonywanie wyborów i rozwijanie samodzielności w ogólnych ramach;
• delikatne wspieranie dziecka poprzez zajęcia, które uważa za trudne;
• określenie, jakie nagrody są skuteczne we wzmacnianiu odpowiednich reakcji;
• pomaganie małym dzieciom w rozpoznawaniu własnych uczuć i uczuć otaczających ich osób.

Zaspokajanie potrzeb małych dzieci z autyzmem w ramach obszarów nauczania EYFS

Praktycy zajmujący się wczesnymi latami odgrywają kluczową rolę we wspólnej pracy z rodzicami i opiekunami, aby zidentyfikować i odpowiedzieć na potrzeby edukacyjne wszystkich dzieci w ich otoczeniu. Aby pomóc małym dzieciom z autyzmem uzyskać dostęp do programu nauczania wczesnoszkolnego, wymagane będzie staranne planowanie w połączeniu ze zrozumieniem konsekwencji autyzmu. Każdy z sześciu obszarów uczenia się i rozwoju stawia szczególne wyzwania dla małego dziecka z autyzmem oraz dla praktykującego z nim młodych lat. W tym rozdziale rozważymy każdy obszar uczenia się i rozwoju oraz przewidujemy niektóre z tych wyzwań. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi programu nauczania dla etapu podstawowego (DfES 2007), przedstawimy również kluczowe rzeczy, które praktycy powinni wiedzieć o uczeniu się małych dzieci z autyzmem oraz przeanalizujemy implikacje dla planowania i nauczania.

Prawodawstwo i wytyczne opisane  podkreślają znaczenie następujących czynników:

• posiadanie holistycznego spojrzenia na dziecko;
• trzymanie dziecka w centrum planowania;
• współpraca między agencjami;
• personel i ustawienie samooceny;
• zwiększona elastyczność w ramach programu nauczania;
• dokonywanie rozsądnych korekt.

Wszystko to musi być poparte dogłębną świadomością spektrum autyzmu i indywidualną prezentacją dziecka

Autism Education Trust (AET) jest organem krajowym, który powstał w listopadzie 2007 roku dzięki finansowaniu z DCSF. Jego celem jest koordynacja i poprawa wsparcia edukacyjnego dla wszystkich dzieci ze spektrum autyzmu w Anglii – w szkołach i placówkach wczesnoszkolnych. AET skupia przekrój osób z doświadczeniem ze spektrum autyzmu i ma na celu:

• podnoszenie świadomości znaczenia odpowiedniej oferty edukacyjnej dla dzieci i młodzieży ze spektrum autyzmu;
• zbliżyć organizacje zaangażowane w świadczenie usług edukacyjnych na temat autyzmu w celu promowania dobrych praktyk i wymiany informacji;
• angażować dzieci i młodzież ze spektrum autyzmu (wraz z ich rodzinami i opiekunami) w planowanie i dostarczanie informacji i zasobów w celu wzmocnienia i poprawy edukacji na temat autyzmu w całym kraju;
• zlecać badania, aby pozostać aktualnym i w pełni poinformowanym o aktualnej praktyce w całej Anglii;
• stworzyć platformę dla promocji i wymiany dobrych praktyk, która skutecznie poprawia potrzeby edukacyjne dzieci i młodzieży ze spektrum autyzmu;
• zapewnić powiązanie między użytkownikami, profesjonalistami, decydentami i rządem centralnym zajmującym się edukacją na temat autyzmu.

W 2008 r. DCSF zainicjowała czteroletni Program Rozwoju Włączania (IDP) w celu wspierania szkół i placówek przedszkolnych w ich pracy z dziećmi z dodatkowymi potrzebami za pośrednictwem materiałów internetowych i DVD, w tym:

• zasoby dydaktyczne i edukacyjne;
• materiały szkoleniowe;
• wskazówki dotyczące skutecznych strategii w klasie;
• modele dobrych praktyk dla zespołów multidyscyplinarnych;
• informacje o źródłach bardziej specjalistycznych porad.

Zaprojektowano specjalne zestawy materiałów, aby wspierać praktyków pracujących z dziećmi ze spektrum autyzmu. Zostały one opracowane przez National Strategies we współpracy z Autism Centre for Education and Research na Uniwersytecie w Birmingham.

Dwa zasoby specyficzne dla autyzmu to:

1 dla placówek wczesnoszkolnych (np. opiekunki do dzieci, grupy zabaw, żłobki, ośrodki dla dzieci);

2 dla wszystkich ogólnodostępnych szkół podstawowych i średnich oraz uczniów na kursach kształcenia nauczycieli. Ten zasób jest przeznaczony dla dyrektorów, SENCos, zespołów kierowniczych, gubernatorów, nauczycieli, asystentów nauczania i wszystkich uczniów przygotowujących się do bycia nauczycielami.

Oba zasoby są również przydatne dla rodziców i opiekunów. Ponadto są one pomocne profesjonalistom z wielu agencji w podnoszeniu świadomości potrzeb dzieci i młodzieży ze spektrum autyzmu.

W 2002 r. Departament Edukacji i Umiejętności (DfES) oraz Departament Zdrowia (DoH) stworzyły zestaw materiałów dostarczających wskazówek dla władz lokalnych współpracujących z lokalnymi władzami służby zdrowia w zakresie zaspokajania potrzeb dzieci ze spektrum autyzmu. Wskazówki zawarte w tych dwóch broszurach, które można otrzymać bezpłatnie w Departamencie ds. Dzieci, Szkół i Rodzin (DCSF), zostały opracowane na przestrzeni dwóch lat przez grupę roboczą profesjonalistów doświadczonych w zaburzeniach ze spektrum autyzmu, w tym przedstawicieli (wówczas ) DfES i DoH. Jej celem było „udzielanie praktycznej pomocy” tym, którzy zapewniają opiekę dzieciom ze spektrum autyzmu. W ten sposób zapewnia:

• wskazówki lub pytania do rozważenia różnych aspektów świadczenia;
• dowody i cechy ilustrujące zakres, w jakim wskaźnik został zaadresowany;
• studia przypadków dobrych praktyk z ilustracjami ze szkół, służb, władz i regionów w Wielkiej Brytanii;
• narzędzie samokontroli umożliwiające ocenę i refleksję nad praktyką.

Nacisk kładziony jest na ofertę edukacyjną i praktyków, ale współpraca i partnerstwo między agencjami są traktowane jako kluczowe czynniki. Poradnik składa się z dwóch głównych części:

Część 1: Wskazówki dotyczące zaburzeń ze spektrum autyzmu;

Część 2: Wskazówki do dobrych praktyk.

W części 1 określono aktualne rozumienie spektrum autyzmu i szereg interwencji edukacyjnych, wraz z serią kluczowych zasad, które mają stanowić podstawę wszystkich aspektów praktyki. Oni są:

• Wiedza i zrozumienie autyzmu:

 deficyty/różnice podstawowe;

podstawy psychologiczne: „deficyt poczucia społecznego” i „ślepota umysłowa”;

 unikalny styl uczenia się;

 elastyczność i zaradność personelu;

• Wczesna identyfikacja i interwencja;
• Polityka i planowanie – na poziomie dziennym/lokalnym i regionalnym/strategicznym;
• Wsparcie rodziny i partnerstwo:

 stres kładziony na rodzinę przez dziecko ze spektrum autyzmu;

 wsparcie wiedzy i umiejętności rodziców;

• Zaangażowanie dzieci;
• Współpraca z innymi agencjami:

 planowanie przyszłościowe – uprzedzanie trudności;

 rozwiązywanie problemów i współpraca;

 przejścia między fazami;

• Jasne krótko- i długoterminowe cele edukacyjne:

 społeczne – nie czysto akademickie;

 skupienie się na komunikacji;

 zajmowanie się umiejętnościami w zakresie zabawy, życia i spędzania wolnego czasu;

 ułatwienie dostępu do programów nauczania;

 planowe zarządzanie zachowaniem;

• Monitorowanie, ocena i badania w celu poprawy praktyki i dzielenia się wynikami.

W części 2 zestaw wskazówek dotyczących dobrych praktyk obejmuje:

• rzecznictwo;
• wczesne lata;
• wsparcie rodziny i krótkie przerwy;
• finansowanie;
• świadczenia w domu;
• identyfikacja;
• technologia informacyjna i komunikacyjna;
• doskonalenie zawodowe;
• Usługi wsparcia lokalnego LEA;
• polityka LEA;\

Ramy interwencji edukacyjnej

• decyzje o umieszczeniu w szkołach ogólnodostępnych lub specjalnych;
• wsparcie wieloagencyjne;
• koordynacja regionalna;
• oferta szkolna dla dzieci ze spektrum autyzmu;
• terapia mowy i języka;
• Przejścia i przechodzenie do placówek ponadszkolnych.

Sugeruje się, że dostawcy mogą chcieć oceniać swoje usługi według każdego wskaźnika, używając wskazówek jako narzędzia samooceny.

Wprowadzony w marcu 2007 roku i obowiązuje od września 2008 roku, Early Years Foundation Stage (EYFS) jest przeznaczony dla wszystkich dzieci od urodzenia do końca roku szkolnego. EYFS łączy: Wytyczne dotyczące programu nauczania dla etapu podstawowego (2000), ramy Birth to Three Matters (2002) oraz National Standards for Under 8s Daycare and Childminding (2003), tworząc spójne i elastyczne podejście do opieki i uczenia się. EYFS przygotowuje dzieci do nauki w Key Stage 1 i jest zgodny z National Curriculum.

Główne tematy EYFS.

EYFS opiera się na czterech głównych tematach:

• Wyjątkowe dziecko – każde dziecko od urodzenia jest kompetentnym uczniem, które może być odporne, zdolne i pewne siebie;
• Pozytywne relacje – dzieci uczą się bycia silnymi i niezależnymi na bazie pełnych miłości i bezpiecznych relacji z rodzicami/opiekunami;
• Środowiska sprzyjające – środowisko odgrywa kluczową rolę we wspieraniu rozwoju dziecka;
• Nauka i rozwój – dzieci uczą się i rozwijają na różne sposoby iw różnym tempie.

Obszary nauki i rozwoju

Program nauczania w ramach EYFS jest podzielony na sześć obszarów uczenia się i rozwoju, z których wszystkie są równie ważne i wzajemnie powiązane:

• rozwój osobisty, społeczny i emocjonalny;
• komunikacja, język i umiejętność czytania i pisania;
• rozwiązywanie problemów, rozumowanie i liczenie;
• znajomość i rozumienie świata;
• rozwój fizyczny;
• twórczy rozwój.

Każdy obszar rozwoju i uczenia się mieści się w sześciu szerokich fazach rozwojowych.

Cele wczesnej nauki

We wczesnych klasach wszystkie dzieci realizują program nauczania i uczestniczą w zajęciach, które pomagają im robić postępy w osiąganiu celów wczesnego uczenia się (DfES 2007). Cele te są zorganizowane w tych samych sześciu obszarach, co program nauczania. Pod koniec EYFS niektóre dzieci osiągną lub nawet przekroczą te cele, podczas gdy inne będą pracować nad osiągnięciem niektórych lub wszystkich celów.

Celem Early Support jest osiągnięcie lepiej skoordynowanych usług rodzinnych dla małych dzieci niepełnosprawnych i ich rodzin. Wdrożyła rządowe wytyczne Razem od początku, opublikowane w 2003 r. Early Support zapewnia standardowe ramy i zestaw materiałów, które można wykorzystać w wielu różnych okolicznościach, a także zestaw oczekiwań dotyczących tego, jak usługi powinny współpracować z rodzinami. Jedna z broszurek jest przeznaczona dla dzieci ze spektrum autyzmu. Early Support dotyczy wszystkich agencji świadczących usługi dla rodzin dzieci niepełnosprawnych w wieku 0–5 lat, w tym:

• warunki szpitalne i kliniczne;
• Centra Rozwoju Dziecka;
• główne ustawienia wczesnej edukacji – zarówno utrzymywane, jak i PIW;
• Centra dla dzieci Sure Start;
• szereg specjalistycznych agencji wsparcia, w tym usługi Portage;
• organizacje wolontariackie.

Early Support promuje usługi dla rodzin i dzieci, które:

• współpracowaly z rodzicami i opiekunami, tak aby rodziny znalazły się w centrum dyskusji i podejmowania decyzji dotyczących ich dzieci;
• zintegrowały planowanie i świadczenie usług, szczególnie gdy rodziny mają kontakt z wieloma różnymi osobami i agencjami.

Ponieważ rodziny z małymi niepełnosprawnymi dziećmi, w tym te ze spektrum autyzmu, często mają kontakt z wieloma różnymi usługami świadczonymi przez różne agencje, lepsza praca między agencjami jest sednem programu.

Ogólnym celem Projektu Planowania Dostępności: Wczesne Lata (APPEY) było promowanie strategicznego podejścia do zwiększania dostępu do placówek wczesnoszkolnych dla małych dzieci niepełnosprawnych. Sednem projektu było opracowanie zaplanowanego podejścia do usuwania barier w uczeniu się i uczestnictwie we wszystkich ustawieniach wczesnych lat, a także rozszerzenie strategii władz lokalnych o zapewnienie wczesnej edukacji. APPEY zaangażował trzy władze partnerskie: Lambeth, Blackburn z Darwen i Norfolk. Prace koncentrowały się na opracowaniu materiałów wspierających władze i ich otoczenie w rozwijaniu bardziej strategicznego podejścia.

Zasady APPEY

Planowane podejście do zwiększania dostępu do placówek wczesnoszkolnych dla małych dzieci niepełnosprawnych i dzieci z SPE obejmuje identyfikację, zrozumienie i przełamanie barier utrudniających uczestnictwo i przynależność. Dobre planowanie wczesnych lat dla małych dzieci niepełnosprawnych

• buduje ciągłość z innymi świadczeniami i innymi fazami;
• buduje partnerstwo z rodzicami i opiekunami;
• uwzględnia poglądy interesariuszy;
• buduje umiejętności personelu i pewność siebie w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi;
• buduje zrozumienie roli i obowiązków różnych dorosłych w odniesieniu do dzieci niepełnosprawnych;
• opiera się na jasnej wizji tego, jak wszystkie placówki wypełniają swoje obowiązki wobec dzieci niepełnosprawnych i dzieci z SPE;
• buduje relacje z innymi usługami;
• jest zintegrowany z planowaniem strategicznym usług dla dzieci.

Dobre planowanie wczesnych lat ma na celu budowanie dostępu do edukacji dla dzieci niepełnosprawnych poprzez:

• zwiększony dostęp do programu nauczania;
• ulepszenia środowiska fizycznego w celu zwiększenia dostępu do całego życia środowiska;
• ulepszenia w zakresie sposobów promowania komunikacji z dziećmi niepełnosprawnymi.

Wprowadzenie w 1995 r. Ustawy o dyskryminacji osób niepełnosprawnych (DDA) zachęciło szkoły i placówki przedszkolne do przyjęcia proaktywnego podejścia w promowaniu równości osób niepełnosprawnych i eliminowaniu dyskryminacji. Obowiązki dla osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (SEN) skupiają się na zapewnieniu świadczeń spełniających potrzeby wszystkich dzieci. Te dwa zestawy obowiązków się zazębiają. Placówki przedszkolne, które nie są uznawane za szkoły, są objęte częścią 3 ustawy DDA. Wymaga to ustawień:

• nie traktować dzieci niepełnosprawnych „mniej przychylnie”;
• dokonywać „rozsądnych dostosowań” dla dzieci niepełnosprawnych.

Nie ma wymogu, aby władze lokalne posiadały strategię dostępności dla placówek przedszkolnych, innych niż w odniesieniu do utrzymywanych przez nie szkół. Podobnie nie ma wymogu, aby placówki przedszkolne, inne niż te utworzone jako szkoły, miały opublikowany plan zwiększenia dostępu dla małych dzieci niepełnosprawnych. Nie oznacza to, że małe dzieci z dodatkowymi potrzebami nie powinny mieć dostępu do placówek wczesnoszkolnych. Poniższy projekt miał na celu zademonstrowanie, w jaki sposób małe dzieci mogą skutecznie uzyskać dostęp do placówek wczesnoszkolnych.