Wiele małych dzieci ze spektrum autyzmu ma niezwykłą wrażliwość na bodźce sensoryczne – albo nadmiernie, albo niedostatecznie. Z korzyścią dla dziecka będzie, jeśli praktykujący wczesne lata rozwinie świadomość swoich szczególnych wrażliwości, a następnie podejmie kroki w celu zmodyfikowania środowiska, jeśli to w ogóle możliwe. Strategie, które mogą pomóc, obejmują:
- ocena otoczenia w celu zmniejszenia nadmiernego bodźca wzrokowego i słuchowego, np. od wyświetlaczy ściennych, oświetlenia, rodzajów podłóg;
- określenie stopniowego programu budowania tolerancji na określone produkty spożywcze, smaki, konsystencje;
- dostarczanie doznań zmysłowych, m.in. koń na biegunach, huśtawka, gigantyczna folia bąbelkowa;
- zapewnienie przerw w ruchu w ciągu dnia;
- umożliwienie używania małych „fidget-zabawek”;
- rozważ dopuszczenie używania „słuchawek” w celu ułatwienia koncentracji;
- zapewniać „skrzynki sensoryczne” z jednym doznaniem sensorycznym w każdym, do którego dostęp można uzyskać o określonych porach dnia.
Integracja sensoryczna jest normalnym procesem rozwojowym obejmującym zdolność ośrodkowego układu nerwowego do organizowania sensorycznych informacji zwrotnych z ciała i środowiska w celu uzyskania skutecznych reakcji adaptacyjnych. Terapia integracji sensorycznej próbuje ponownie przyjrzeć się i zrestrukturyzować rozwój integracji sensorycznej w przypadkach, gdy normalny postęp rozwojowy został zaburzony, co czasami wydaje się być widoczne u dzieci z autyzmem.