Jean Ayres, terapeuta zajęciowy i psycholog, był pierwszym badaczem-klinistą w dziedzinie terapii, który zdefiniował wpływ przetwarzania sensorycznego na uczenie się, emocje i zachowanie. Zdefiniowała zestaw zasad interwencji, aby rozwiązać deficyty integracji sensorycznej prowadzące do poprawy funkcji i uczestnictwa. Opracowała również ramy teoretyczne, które połączyły te koncepcje, zasady i techniki. Terapia integracji sensorycznej opiera się na założeniu, że dziecko jest nadmiernie lub niedostatecznie pobudzone przez otoczenie. Celem terapii integracji sensorycznej jest poprawa zdolności mózgu do przetwarzania informacji sensorycznych, tak aby dziecko lepiej funkcjonowało w codziennych czynnościach.
Co się dzieje?
Terapia integracji sensorycznej ma na celu zapewnienie różnych doświadczeń sensorycznych, aby pomóc osobie z zaburzeniami ze spektrum autyzmu uzyskać bardziej adaptacyjną odpowiedź na wyzwania sensoryczne; innymi słowy, jak radzić sobie z problemami sensorycznymi i wrażliwością. Terapia integracji sensorycznej polega na wystawieniu jednostki na różne bodźce sensoryczne. Celem tej terapii jest wzmocnienie, zrównoważenie i rozwój ośrodkowego układu nerwowego jednostki oraz sposobu przetwarzania bodźców zmysłowych. W praktyce oznacza to, że terapia może obejmować osobę:
- słuchanie muzyki;
- oglądanie kolorowych świateł;
- zabawa na huśtawkach lub trampolinach;
- owinięcie w tkaninę;
- bujanie się w hamaku (ruch w przestrzeni);
- taniec do muzyki (dźwięk).
- zabawa w pudełkach wypełnionych fasolą (dotyk);
- czołganie się przez tunele (dotyk i ruch w przestrzeni);
- uderzanie wahadłowych piłek (koordynacja wzrokowo-ruchowa); oraz
- balansowanie na belce (balans).
Dziecko jest prowadzone przez wszystkie te czynności w sposób stymulujący i stanowiący wyzwanie. Skupiamy się więc na integracji ruchu z różnymi zmysłami:
Zastosowanie do autyzmu
Nie wszystkie dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu mają trudności z przetwarzaniem sensorycznym i przed rozpoczęciem jakiegokolwiek programu wymagana jest dokładna ocena.
Ocena
Dowody sugerujące, że niektóre aspekty zachowania mogą być wspomagane przez interwencję opartą na integracji sensorycznej u niektórych osób, są wstępne, z niewystarczająco obszernymi i rzetelnymi badaniami, aby uogólnić wyniki. Istnieje potrzeba przeprowadzenia większych badań z dopasowanymi i kontrolnymi oraz losowym przydziałem do grup i oceniających niewidzących grup interwencyjnych oraz z wykorzystaniem miar wyników bez efektów sufitu i podłogi. Niezbędne są również mechanizmy zapewniające wierność leczeniu. Skuteczność terapii integracji sensorycznej jest kontrowersyjna i istnieje bardzo niewiele dobrze zaprojektowanych badań, na których można by oprzeć jasną ocenę, czy to działa. Około połowa raportów w literaturze naukowej wskazuje na pewien rodzaj skuteczności terapii integracji sensorycznej, a połowa nie wykazuje żadnych korzyści. Niektórzy badacze sugerują, że terapia integracji sensorycznej byłaby bardziej użyteczna dla młodszych dzieci niż dla starszych dzieci. Niektórzy eksperci sugerują, aby przerwać terapię integracji sensorycznej, jeśli efekty nie są widoczne w określonym czasie lub jeśli dziecko reaguje negatywnie. Skuteczna terapia integracji sensorycznej była w stanie zmniejszyć wrażliwość na dotyk i inne bodźce. W rezultacie dzieci są w stanie lepiej bawić się, uczyć i wchodzić w interakcje z ludźmi i otoczeniem. Chociaż terapia integracji sensorycznej nie jest szkodliwa, niektóre formy terapii sensorycznej mogą być dla dziecka niewygodne. Dzieci z autyzmem mogą być szczególnie wrażliwe na niektóre rodzaje stymulacji sensorycznej; terapeuta powinien odpowiednio reagować na każde dziecko. Dzieci powinny być uważnie obserwowane pod kątem jakichkolwiek negatywnych reakcji lub zachowań uspokajających. W rzeczywistości istnieje wiele badań dotyczących jakości wyników (41 w chwili pisania tego tekstu). Nie ma badania, w którym wykorzystuje się projekt badawczy wysokiej jakości (np. losowe przydziały badanych, dopasowane grupy kontrolne, uwzględnienie skutków dojrzewania, oceniający ślepi na stan leczenia), które uznałoby terapię integracji sensorycznej za skuteczną w ograniczaniu jakichkolwiek zachowań problemowych lub zwiększaniu jakichkolwiek pożądane zachowania.