„Upór na identyczność” występujący w autyzmie często prowadzi do doświadczania trudności behawioralnych. Simon pił tylko mleko z pełnej butelki. Jeśli butelka była o centymetr zapełniona, gdy mu ją zaoferowano, nastąpiłby poważny napad złości. Bobby lubił ustawiać w szeregu swoje zwierzęta-zabawki, z których jedno miało na wpół odwróconą głowę. Jego nieudane próby zmuszenia tego do stawienia czoła w taki sam sposób, jak inni, doprowadziły go do napadów wściekłości. Alex stworzył skomplikowaną konstrukcję, którą nazwał „silnikiem kanapy”. To leżało na kanapie w salonie. Każda próba poruszenia go wywoływała namiętny wybuch. Mogą rozwinąć się powtarzające się i stereotypowe zachowania, w tym machanie rękami, kołysanie się, wirowanie lub nietypowe obsesje. Frith (1989) spekuluje, że w niezrozumiałym świecie takie rytuały mogą służyć niewidomym jak biały kij. Ewentualnie niektóre powtarzające się lub zrytualizowane zachowania mogą być nagradzane jako forma autostymulacji. Upośledzony lub opóźniony rozwój wyobraźni może powodować trudności. Pięcioletnia Gemma kazała swojej babci kupić kilka butelek szamponu o nietypowych kształtach, a potem je opróżnić. Następnie włożyła je do swojego wózka i używała ich jako „młodych wielorybów”. Na placu zabaw bawiąc się wielorybami ugryzła kolejne dziecko. Zapytana przez swojego nauczyciela, wyjaśniła: „To był orka”. W przypadku Gemmy zabrakło umiejętności odpowiedniego oddzielenia „wyobrażone” od „prawdziwego” doświadczenia.