Studium przypadku (Hodgson, 2009)
Helen Hodgson wspierająca dzieci ze spektrum autyzmu, ich rodziny i żłobki, wraz z żywym zespołem Outreach Team Sheili Griffin w Yorkshire Dales, stanowi przykład integracji powyższych podejść w praktyce. Wyzywające zachowanie trzyletniego Daniela obejmowało unikanie kontaktu, gryzienie każdego, kto znalazł się w zasięgu ręki, wycofywanie się społecznie, szczególnie z innymi dziećmi; w przedszkolu opisywano go jako „niegrzecznego” i „gwałtownego”. Początkowo personel otrzymał szkolenie w zakresie świadomości autyzmu, zachęcano do przyjrzenia się zachowaniu Daniela, aby spróbować zidentyfikować mocne strony i potrzeby, a nie tylko problemy i zacząć patrzeć „przez pryzmat autyzmu” w celu zidentyfikowania funkcji zachowania. Personel był zdemoralizowany, co okazało się trudne, chociaż dla doświadczonego oka było jasne, że Daniel miał wiele niezaspokojonych potrzeb komunikacyjnych. Rozpoczynając od ustalenia warunków Helen skupiła się na środowisku żłobka, wspierając Daniela spędzającego więcej czasu w spokojnym, wyraźnie zorganizowanym wizualnie mniejszym pokoju, a nie w głównym „zajętym” obszarze. Zdając sobie sprawę, że personel musi doświadczyć elementu sukcesu i skoncentrować się na stworzeniu wspierającego środowiska wizualnego, zidentyfikowano naturalny przepływ dnia i zapewniono wizualny harmonogram w celu identyfikacji rejestru, tostów, zabawy, rowerów, przekąsek, zmiany pieluch i płaszcza, Dom. Korzystanie z harmonogramu z Danielem zostało wymodelowane dla pracowników i otrzymali oni listę kontrolną do codziennego wypełniania, identyfikującą:
- dojazd do rozkładu jazdy;
- wybór symbolu;
- przejście do obszaru/zadania;
- wykończenie i wybór kolejnego symbolu;
i zwrócić uwagę, czy było to:
- prowadzone przez dorosłych;
- obsługiwane;
- niezależny.
Widząc pozytywny wpływ na zachowanie Daniela, personel był następnie zaangażowany w bliższą analizę pojawiających się wzorców i pracował najpierw nad wykorzystaniem „góry lodowej” TEACCH (, aby wykryć przyczyny leżące u podstaw (np. problemy sensoryczne), a następnie przeprowadził analizę STAR. Pracując wspólnie z personelem, przeprowadzono 30-minutową obserwację typowej sesji, aby jasno określić funkcje komunikacyjne zachowań. Analiza z wykorzystaniem góry lodowej TEACCH i STAR podkreśliła wpływ środowiska i działań innych na zachowanie Daniela. Krzyki, rzucanie kawałkami układanki, gryzienie własnej ręki, bieganie do asystenta pomocniczego były wymieniane wśród wielu działań jako próby stworzenia przez Daniela wzorców zachowań, które mógłby kontrolować i powtarzać w kółko, próbując zmienić otaczający go świat. ma sens. Oprócz interwencji należało uczyć alternatywnych umiejętności, aby zapewnić Danielowi środki komunikacji. Personel był zaangażowany w opracowywanie rutynowych zabaw opartych na krótkich czynnościach polegających na wykonywaniu naprzemiennych czynności, w których dorosły wprowadzał „gotowy, stabilny”. . .’ czekając, aż Daniel podpowie – spojrzeniem, gestem lub słowem „Idź”. Bardzo szybko Daniel nauczył się angażować w te procedury zabawy, wybierając aktywność ze swojego harmonogramu i angażując swojego asystenta w rutynę zabawy. PECS został wprowadzony przez SLT zarówno w domu, jak i w przedszkolu i stopniowo stał się znacznie szczęśliwszy, spokojniejszy mały chłopiec mógł być wprowadzany do zajęć w głównym obszarze żłobka wraz z innymi dziećmi przez coraz dłuższy czas.
Komentarz
Kluczowe aspekty interwencji wspierającej zmianę behawioralną podkreślone tutaj obejmują:
- znaczenie pracy zespołowej, w tym strategii angażowania „początkujących” praktyków;
- skuteczność wsparcia wizualnego i struktury wizualnej;
- skuteczność bliskiej obserwacji przy użyciu soczewki autyzmu, góry lodowej TEACCH i analizy STAR w celu dokładnej identyfikacji funkcji i skutków zachowania;
- znaczenie zmniejszenia zamieszania i zapewnienia środków komunikacji;
- znaczenie wprowadzenia procedur interaktywnej zabawy.