Posłuchaj wszystkich sposobów, w jakie próbuję się komunikować.
Trudno mi powiedzieć, czego potrzebuję, gdy nie mam sposobu, aby opisać moje uczucia. Mogę być głodny, sfrustrowany, przestraszony lub zdezorientowany, ale w tej chwili nie mogę znaleźć tych słów. Bądź czujny na mowę ciała, wycofanie, pobudzenie lub inne oznaki, które mówią, że coś jest nie tak. Są tam. Albo możesz usłyszeć, jak kompensuję brak wszystkich słów, których potrzebuję, brzmiąc jak mały profesor lub gwiazda filmowa, grzechocząc słowa lub całe skrypty znacznie wykraczające poza mój wiek rozwojowy. Zapamiętałem te wiadomości z otaczającego mnie świata, ponieważ wiem, że oczekuje się ode mnie mówienia. Mogą pochodzić z książek, telewizji lub wypowiedzi innych ludzi. Dorośli nazywają to echolalia. Mogę nie rozumieć kontekstu lub używanej terminologii. Po prostu wiem, że wymyślanie odpowiedzi zwalnia mnie z haczyka.