https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Nasza skóra rejestruje zadziwiającą ilość informacji: lekki dotyk i głębszy nacisk, szeroki zakres temperatur, różne rodzaje bólu lub podrażnienia, wibracje i inne ruchy oraz tekstury od oślizgłej do szorstkiej. Nadwrażliwość na dotyk nazywana jest obronnością dotykową. Dziecko z autyzmem, uwięzione we własnej skórze, nie jest w stanie regulować przykrych doznań, które padają na nią w postaci niewygodnych ubrań, niechcianych dotknięć ze strony innych osób (uściski, które mogą wydawać się ciepłe i przyjazne dla Ciebie, mogą być dla niej torturą) i nieprzyjemne faktury rzeczy, z którymi ma do czynienia, dotykając lub jedząc. Dla dziecka chroniącego przed dotykiem metki, guziki, zamki błyskawiczne, gumki wokół nadgarstków lub szyi i podobne ozdoby odzieżowe powodują ciągłe rozproszenie uwagi. Niezależnie od tego, czy jesteś w domu, czy na zewnątrz, chodzenie boso nie wchodzi w grę (masz w domu chodzik na palcach?). Dziecko może unikać twojego uścisku i walczyć jak borsuk ze strzyżeniem, myciem szamponem, myciem zębów i obcinaniem paznokci. Zadania praktyczne, takie jak malowanie palcami i czynności na stole z piaskiem, mogą wywoływać więcej stresu niż zabawy. Nadwrażliwość powoduje, że dziecko pragnie wrażeń dotykowych. Jest dzieckiem, które biegnie ręką po ścianie, chodząc od klasy do klasy, musi dotykać wszystkich i wszystkiego, albo nie może być pod wpływem zmian temperatury. Może wykazywać zakłopotanie, a nawet niepokojące zachowanie, czasami graniczące z niebezpieczeństwem. Może się pobudzić do tego stopnia, że zrobi sobie krzywdę (gryzienie, szczypanie, naciskanie różnymi przedmiotami, zbyt mocne mycie zębów), nieświadoma intensywności swoich działań i wysokiego progu bólu i temperatury. Może preferować obcisłe, ciężkie lub teksturowane ubrania lub angażować się w dziwne czynności, takie jak kąpiel w pełnym ubraniu. Może celowo dotykać lub wpadać na przedmioty i inne osoby, aby ożywić swoje zmysły, wtedy w końcu unika próbowania nowych czynności ruchowych, ponieważ może być postrzegana przez innych jako niezdarna. Ponieważ dzieci z przetwarzaniem hipodotykowym szukają stałego kontaktu, rodzice mogą je scharakteryzować jako przywierające, a inni mogą uznać ich dotyk za inwazyjny i nieodpowiedni. Większość terapeutów zajęciowych powie ci, jak skutecznie mogą odczuć nadwrażliwość nadotykowego zmysłu lub obudzić niedoostry zmysł. Weź go od mamy, której dziecko spędziło wczesne lata swojego życia, nosząc tylko swój urodzinowy garnitur, kiedy tylko mogło mu to ujść na sucho i przytulając się od tyłu (odwracając się) do kilku cennych. W trzeciej klasie wybrał dżinsy i flanelowe koszule. W piątej klasie bez mrugnięcia okiem wędrował, jeździł na rowerze, podróżował z plecakiem i podlewał Wielkie Zewnątrz wszelkiego rodzaju oślizgłymi, pełzającymi stworzeniami i substancjami. To jest możliwe przy odpowiedniej i regularnej interwencji.