https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Niczym dobrze zarządzane korporacyjne biuro rachunkowe, te dwa krytyczne, ale mało rozumiane zmysły nie zwracają uwagi, gdy wszystko działa gładko. Dopiero wtedy, gdy coś pójdzie nie tak, zdajemy sobie sprawę z chaosu powstałego w wyniku awarii istotnej części infrastruktury. Układ przedsionkowy reguluje poczucie równowagi (równowagi, stabilności) reagując na zmiany położenia oczu i głowy. Jego centrum dowodzenia znajduje się w uchu wewnętrznym. Zmysł proprioceptywny wykorzystuje informacje zwrotne ze stawów i mięśni, aby powiedzieć nam, gdzie znajduje się nasze ciało w przestrzeni i jakie siły i naciski na nie działają. Ponieważ problemy z układem przedsionkowym i proprioceptywnym nie są łatwo rozpoznawane przez niewprawne oko, istnieje niebezpieczeństwo, że pozostaną one niezidentyfikowane i nieleczone, pozostawiając dziecko z autyzmem samodzielne radzenie sobie w bardzo nieprzyjaznym środowisku. Zaburzenia zmysłów przedsionkowych i proprioceptywnych mogą utrudnić lub zatrzymać codzienne funkcje motoryczne. Dziecko może potknąć się o własne stopy, odbić od ścian i spaść z krzesełka. Może odczuwać niepewność grawitacyjną, odczuwać niepokój w sytuacjach, w których jej stopy odrywają się od twardego podłoża, takich jak wchodzenie po schodach na zjeżdżalnię, korzystanie z publicznej toalety, jazda na rowerze i siedzenie na zbyt wysokim krześle lub stołku bez podnóżka. Obawy związane z zarządzaniem podstawowymi ruchami mogą być spotęgowane przez dodatkowe oczekiwanie, że nauczy się ona nowych umiejętności, czy to poznawczych/akademickich, społecznych czy motorycznych. W związku z tym łatwo zrozumieć, dlaczego wiele dzieci z autyzmem lub zespołem Aspergera unika sportu, z jego przytłaczającymi wielorakimi oczekiwaniami: przyjmowanie określonych pozycji, posiadanie dużej motoryki i zdolności planowania motorycznego do wykonywania ruchów sekwencyjnych, takich jak nurkowanie po piłkę, łapanie go, podskakiwanie i rzucanie nim lub dryblowanie, celowanie i strzelanie do koszykówki. Następnie dodaj społeczne elementy poznawcze: pamiętaj zasady, stosuj zasady i komunikuj się z kolegami z drużyny (bądź krzyczeć przez kolegów z drużyny i dorosłych, gdy zawalisz grę). Zaburzenia przedsionkowe mogą wpływać na prawie każdą funkcję organizmu, powodując zawroty głowy (bez zamierzonej gry słów), w tym między innymi utratę równowagi, przewlekłe nudności, zniekształcenie słuchu (uszy mogą być zatkane, a dźwięk może pełne zakłóceń, takich jak zły odbiór radiowy) i zakłóceń wizualnych (obiekty lub materiały drukowane wydają się być rozmazane lub ruch). Ostrość na odległość może być trudna, odblaski światła mogą wydawać się przesadzone, a dziecko może cierpieć na trudności z pamięcią i/lub koncentracją, chroniczne zmęczenie, ostry niepokój i depresję. Dzieci z dysfunkcją proprioceptywną mogą chodzić z dziwnym, ciężkim chodem, mieć kłopoty z zastawą stołową, ołówkami i innymi narzędziami do motoryki drobnej, tracą równowagę, gdy mają zamknięte oczy, lub są „rozbijane”, wiecznie wpadając lub skacząc szukać wejścia sensorycznego głębokiego ciśnienia. Oprócz tego niezbędnego terapeuty zajęciowego, specjalista od adaptowanego wychowania fizycznego (APE) może pomóc w rozwiązywaniu dużych problemów motorycznych, modyfikując program nauczania i sprzęt, aby Twoje dziecko mogło uczestniczyć z rówieśnikami w zajęciach WF i na placu zabaw. Zapytaj, czy twój okręg szkolny ma specjalny zespół ds. motoryzacji lub konsultanta APE.