https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
- Frustracja
Frustracja pojawia się, gdy próbuje, ale nie jest w stanie spełnić twoich (lub własnych) oczekiwań i celów. Może nie rozumie oczekiwań, a może jest zbyt wysokie, nieosiągalne. Może jest to osiągalne, ale nie rozumie, dlaczego jest to konieczne lub istotne, a może nie ma umiejętności społecznych, motorycznych lub językowych, aby to osiągnąć. Nigdy nie zapomnę historii, którą usłyszałem lata temu o wirującej derwiszce o dziewięcioletniej dziewczynce z ADHD. Jej nauczyciel zaproponował układ, nagrodę za osiągnięcie celu behawioralnego. Gdyby dziewczynka mogła „być grzeczna” przez trzy tygodnie, nauczycielka kupowała jej lody w rożku. Dziewczyna zgłosiła się do swojego terapeuty: „Czy żartuje? Nie mogę „być grzeczny” przez trzy godziny, nie mówiąc już o trzech tygodniach. I poza tym nie lubię lodów.” Cel: nierealny, poza zasięgiem. Poradnictwo oferowane, aby pomóc w osiągnięciu celu: brak. Nagroda: nieistotna i nigdzie nie równa wartości wymaganego wysiłku. Oto scenariusz bardziej konstruktywny razy sześć: Nauczyciel i uczeń (1) spotykają się jeden na jednego i (2) dyskutują i zgadzają się na (3) konkretny, (4) krótkoterminowy cel (5), który jest osiągalny i (6 ) ma znaczący motywator jako nagrodę. Na przykład, uczeń będzie starał się pozostać na swoim miejscu lub innym wyznaczonym miejscu podczas cichego czytania, czyli dwadzieścia minut po przerwie obiadowej (krótki czas po fizycznym zwolnieniu daje największą szansę na sukces). Zacznie z pięciominutowymi krokami i zacznie pracować dalej. Sukces przyniesie jej token na czas komputera, przepustkę do filmu lub inny wspólnie uzgodniony wynik końcowy, który jest dla niej atrakcyjny. W przypadku większości dzieci doświadczanie sukcesu skutkuje pozytywnym rozmachem. W miarę jak jej sukcesy narastają, jej frustracja osłabnie, podobnie jak przykre wybuchy.
- Rozczarowanie
Rozczarowanie pojawia się, gdy ktoś, na kogo liczył, nie przeszedł; oczekiwane wydarzenie się nie wydarzyło. Podczas gdy typowo rozwijające się dziecko może być w stanie toczyć ciosami, gdy zmieniają się harmonogramy lub wydarzenia, dziecko z autyzmem zależy od rutyny i znajomości. Pogodzenie się z nagłymi zmianami kierunku w jego czasach wymaga umiejętności, których może jeszcze nie mieć i może powodować zakłócenia, z których powrót do zdrowia może zająć wiele godzin. Rozczarowanie jest kwestią stopnia dla każdej osoby i może być bardzo trudno dojść do punktu, w którym rozumiesz i wczuwasz się w perspektywę swojego dziecka. Dla ciebie to przeskok w rutynie; dla niego złowrogim zagrożeniem dla równowagi emocjonalnej. Rozczarowania mogą być nieprzewidywalne: w sklepie skończył się jego ulubiony sok, zwykła droga do szkoły jest okręcona z powodu remontu drogi, jego program telewizyjny jest przygotowany na najświeższe wiadomości, termin spektaklu jest odwołany, ponieważ Addie jest chora. Innych można obejść dzięki rozwadze i planowaniu. Powiedz mu, że basen w tegorocznym hotelu wakacyjnym nie będzie miał trampoliny i pokaż mu zdjęcie z hotelowej broszury lub strony internetowej. Niech babcia mu powie, że w tym roku w Święto Dziękczynienia będzie podawała szarlotkę zamiast dyni. Wyjaśnij, że Calvin, ukochany doradca obozowy, nie wróci w tym roku, ale idź spotkać się z Nathanem Nowym Guyem przed rozpoczęciem sesji.
- Maltretowanie
Jest atakowana, prowokowana lub dokuczana przez rówieśników, rodzeństwo lub innych dorosłych. Niezależnie od tego, czy jesteś w domu, szkole, czy w jakimkolwiek innym otoczeniu, jest tylko jedna akceptowalna pozycja: zero tolerancji. Jak przyjazne jest pod tym względem środowisko Twojego dziecka? Twoje dziecko z autyzmem nie ma ani wyrafinowania werbalnego, ani przenikliwości społecznej, by odpowiednio się bronić. Gniewne załamania to dopiero początek. Depcząc im po piętach może być niepokój, depresja i chroniczne zmęczenie. Podejmowanie działań w celu ochrony dziecka lub ucznia w takich sytuacjach jest obowiązkowe. Administracja i kadra nauczycielska naszej szkoły podstawowej zaciekle egzekwowały politykę ogłaszającą szkołę strefą bez degradacji, radząc sobie z przypadkami nieuprzejmości w dowolnym stopniu szybko i zdecydowanie. Nigdy nie braliśmy za pewnik polityki naszej szkoły, nawet przez chwilę. W innej szkole mama opowiedziała mi inną historię:
Mój syn zaczął pierwszą klasę z pozytywnymi, konsekwentnymi opiniami od nas, ale szybko pogorszył się pod wpływem codziennej przemocy fizycznej ze strony rówieśników. Zarówno nauczyciel, jak i dyrektor zareagowali na moje powtarzające się obawy, upominając mnie, abym przestał być nadopiekuńczy. Mój syn musiał nauczyć się dbać o siebie; takie rzeczy dzieją się między dziećmi i nie zawsze możesz być tam, aby je uratować. Musiał nauczyć się stawać w obronie siebie, przestać być takim dzieckiem, skupić się bardziej, pracować ciężej, lepiej słuchać, robić to, co kazano, bardziej się starać, być kimś więcej niż responsywne, i dalej, i dalej, i dalej. Wpadam do środka za każdym razem, gdy słyszę tak wstydliwą relację, jak ta. “Takie rzeczy się zdarzają między dziećmi”? Oczywiście, że tak, jeśli dorośli, którzy są odpowiedzialni, nadal na to pozwalają. Niezależnie od tego, czy sprawcami są koledzy z klasy, rodzeństwo czy inni dorośli, nasza odmowa podjęcia działań oznacza, że postanowiliśmy pozwolić na rozkwit nękania. A jeśli ofiara zareaguje złością lub agresją – no!
A więc znowu mamy intonację: tylko dlatego, że nie może ci powiedzieć, że się dzieje, nie oznacza, że tak się nie dzieje. Większość molestowania ma miejsce poza zasięgiem słuchu rodziców, nauczycieli i innych dorosłych: w autobusie, w łazience, na korytarzu, na placu zabaw. Naucz swoje dziecko lub ucznia, gdy tylko będzie w stanie 1) odpowiednio zaprotestować: „Przestań! Nie podoba mi się to” i 2) powiedz zaufanej osobie dorosłej.
- Poczucie niesprawiedliwości
„W porządku” to jedno z tych mglistych, nieprecyzyjnych określeń, które wprawiają w zakłopotanie nasze dzieci z autyzmem. Nie myśli w kategoriach sprawiedliwych lub niesprawiedliwych, ale wie, że ma problem z równoważeniem swoich potrzeb z zasadami. Dorośli często myślą, że uczciwość oznacza bezstronność, sprawiedliwość i bezstronność. Zasady rodzinne, zasady szkolne i zasady zespołowe dotyczą jednakowo każdego rodzeństwa, ucznia lub członka zespołu. Ale autyzm wyrównuje szanse. Dziurę pole. Wszystkie rzeczy nie są równe. Dlatego nasze myślenie na temat targów musi się zmienić. Oto on:
Sprawiedliwe nie oznacza, że wszystko jest równe.
Fair jest wtedy, gdy każdy dostaje to, czego potrzebuje.