Miesiąc: luty 2023

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

To, czy partner z ZA podejmie wysiłek zmiany, zależy od wielu czynników. Najważniejsze chyba jest to, czy faktycznie akceptuje diagnozę i fakt, że są w nim rzeczy, które trzeba zmienić dla dobra związku. Akceptacja diagnozy jest kluczowa dla ewentualnej zmiany. Spotkałem niektórych dorosłych, którzy wiedzą, że mają ZA, ale odmawiają zaakceptowania tego, często ponieważ uważają, że zaszkodziłoby to ich postrzeganiu siebie. Może to również oznaczać, że będą musieli wziąć odpowiedzialność za niektóre problemy w związku i zaakceptować, że są rzeczy, których nie mogą zrobić. To relacje, w których odrzuca się AS, są bardziej narażone na rozpad, ponieważ partner z AS prawdopodobnie zrzuca winę na zewnątrz. Bardzo często dotyczy to partnera NT, któremu prawdopodobnie zostanie zabroniony nawet wspominanie słów zespół Aspergera. Tak więc odpowiedź na pytanie brzmi: tak, może wprowadzić pewne zmiany, ale tylko wtedy, gdy partner zaakceptuje, że ma ZA, jest świadomy jego wyniszczających czynników i rozwija zrozumienie tego stanu. Jeśli tak się stanie, jest bardziej prawdopodobne, że będzie w stanie wprowadzić pewne zmiany w swoim zachowaniu i nauczyć się dokładniej rozumieć swojego partnera i jego potrzeby.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Niektórym dorosłym z zespołem Aspergera, którzy zostali zdiagnozowani, powiedziano, że nie mają zespołu Aspergera, ale mają cechy autystyczne. Efektem może być to, że opuszczają salę konsultacyjną nie do końca rozumiejąc co to oznacza i jakie są tego konsekwencje. Po pierwsze, należy powiedzieć, że bez względu na wynik diagnozy, zawsze jest to wyłącznie opinia osoby stawiającej diagnozę oraz tego, w jaki sposób wykorzystuje ona poszczególne kryteria i informacje, które są jej dostępne do postawienia diagnozy. Wiedza i znajomość zespołu Aspergera przez profesjonalistów będzie wpływać na diagnozę. Takie zmienne, jak to, czy są bardziej zaznajomieni z autyzmem niż zespołem Aspergera lub czy pracują z dorosłymi z ZA lub dziećmi, mogą mieć wpływ na ich świadomość. Rodzaj zadawanych pytań i sposób ich zadawania mogą również wpływać na diagnozę. Na przykład wielu dorosłych z ZA zapytanych, czy mieli przyjaciół jako dzieci, odpowie „tak”. Czasami jednak rzeczywistość jest zupełnie inna i należy dokładnie sprawdzić postrzeganie „przyjaciela” przez osobę z ZA. Inną rzeczą, która może mieć wpływ na diagnozę, jest zdolność osoby z ZA na przestrzeni lat do ukrywania bardziej oczywistych objawów ZA. Niektórzy dorośli z ZA zgłaszali, że bardzo ciężko pracują nad rozwijaniem swoich umiejętności społecznych i są w stanie przez ograniczony czas utrzymać dobry pokaz umiejętności społecznych, takich jak kontakt wzrokowy i mowa ciała. Jest to dla nich bardzo trudne do utrzymania przez dłuższy czas, ale proces wywiadu rzadko trwa dłużej niż trzy godziny, a pod pewnymi względami wiele pytań jest przewidywalnych, zwłaszcza jeśli osoba z ZA jest dobrze poinformowana o trudnościach, jakie może powodować ZA. Profesjonalista dokonujący diagnozy musi wziąć to pod uwagę. Dlatego jeśli osoba dorosła z ZA jest w długotrwałym związku, ważne jest, aby zabrał ze sobą swojego partnera, aby wziął aktywny udział w tym procesie. Partner często zna go lepiej niż ktokolwiek inny, a w dorosłym życiu często lepiej niż jego rodzice. W niektórych przypadkach wymagana jest obecność rodziców podczas diagnozy i jest to idealne rozwiązanie, jeśli osoba z ZA jest dzieckiem lub młodym dorosłym, ale nie, jeśli jest starszą osobą dorosłą i jest w długotrwałym związku. Wspomnienia rodziców będą retrospektywne i mogą być niezamierzenie stronnicze, rodzice nie będą chcieli usłyszeć, że ich dorosłe dziecko ma zespół Aspergera. Może to wywołać u nich poczucie winy, że zawiedli swoje dziecko, nie będąc świadomymi, że problemy, których doświadczało ich dziecko, były w rzeczywistości spowodowane ZA. Znam przypadki, kiedy tak się stało, a ostateczna diagnoza została zachwiana przez niektóre odpowiedzi udzielone przez rodziców. Odpowiedzi udzielane przez rodziców nie zawsze były trafne, a ostateczna diagnoza dotyczyła cech autystycznych. Wpływ, jaki może to mieć na osobę dorosłą z zespołem Aspergera, może być druzgocący i sprawić, że poczują się jak fałszywi. W jednym przypadku, gdy tak się stało, mężczyzna udał się później do drugiej opinii ze swoim partnerem i powiedziano mu, że najwyraźniej ma zespół Aspergera. Dopiero wtedy poczuł się doceniony i nie ponosi już odpowiedzialności za trudności, jakie napotykał w roli męża i ojca. Poleciłbym każdemu, kto ma diagnozę, aby zasięgnął drugiej opinii, jeśli nie jest z niej całkowicie zadowolony. Byłoby bardzo niezwykłe, gdyby ktoś, kto sam zdiagnozował, się mylił. Jest jednak znacznie bardziej prawdopodobne, że to partner z NT wykryje obecność ZA i równie prawdopodobne jest, że znajdzie się mocne poparcie dla jej hipotezy.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Dorośli z zespołem Aspergera mogą mieć bardzo wybiórczą pamięć. Może to być wynikiem rozproszenia uwagi lub, jeśli rozmowa dotyczy uczuć i emocji, jest mało prawdopodobne, że prawidłowo zrozumiał treść i dlatego nie wszystkie wiadomości zostaną zachowane. Kiedy problem został spowodowany rozproszeniem uwagi, dzieje się tak dlatego, że osoba dorosła z ZA ma trudności z radzeniem sobie z więcej niż jednym problemem lub tematem na raz. Jeśli podczas wygłaszania przesłania dzieje się wiele rzeczy, może łatwo przegapić wiele z tego, co zostało powiedziane. Zbyt często dużo się dzieje w domu rodzinnym i należy wziąć pod uwagę, że jeśli to możliwe, ważne wiadomości powinny być zaplanowane na spokojne chwile. Innym powodem, dla którego mógł nie usłyszeć przekazanej wiadomości, jest treść rozmowy. Rozmowy o emocjach i uczuciach są często prowadzone w sposób abstrakcyjny i niejednoznaczny. Może to być mylące dla partnera z ZA, chyba że wiadomość zostanie przetłumaczona na zrozumiały dla niego język. Ten język jest konkretny i logiczny i jeśli jest przekazywany w spokojnej atmosferze, zostanie usłyszany i zrozumiany. Nowy sposób mówienia jest często jedyną drogą do przodu.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Pomysłowe zabawy i gry polegające na robieniu z siebie głupka mogą wydawać się prawie niemożliwe dla osoby dorosłej z ZA. Umiejętność zabawy na poziomie dziecka oznacza umiejętność zrozumienia jego psychiki i etapu rozwoju, na jakim się znajduje. JAK dorośli nie mogą tego zrobić i dlatego są bardziej skłonni rozmawiać i traktować swoje dzieci jak dorosłych. Dzieci to wyczują i mogą powiedzieć: „Tata nie jest zabawny do zabawy” lub „Chcemy, żeby mama bawiła się z nami, a nie tata!” Może to zranić dorosłego z ZA, który choć będzie świadomy, że jest to dla niego trudne dołączyć do dzieci, poczuje, że robi wszystko, co w jego mocy. Może to spowodować, że całkowicie się wycofa i przestanie uczestniczyć w zabawach dla dzieci. Ważne jest, aby spróbować znaleźć rzeczy, które mogą sprawiać przyjemność zarówno ojcu, jak i dziecku, może to być wspólne czytanie, jazda na rowerze lub po prostu dzielenie się obowiązkami domowymi. Dzieci muszą czuć, że rodzic chce uczestniczyć w jakiejś części ich życia i jeśli można znaleźć jakąkolwiek wspólną płaszczyznę między dzieckiem a rodzicem z ZA, należy nad tym popracować i ją rozwinąć. Na przykład jeden nastolatek powiedział, że jest naprawdę dumny ze swojego taty, ponieważ za każdym razem, gdy organizowali w szkole wieczór quizu rodzinnego, jego tata wygrywał.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Wielu mężczyzn z ZA skarży się, że partnerki nieustannie ich poniżają i krytykują. U dorosłych z ZA często występuje podwyższona wrażliwość na wszelkie formy postrzeganej krytyki. Może to sprawić, że partnerowi będzie niezwykle trudno rzucić mu wyzwanie, doradzić mu lub po prostu spróbować być jego przyjacielem. Kobieta może czuć się wyczerpana i zmęczona ciągłym oskarżeniem o atakowanie swojego partnera, gdy często tylko próbuje pomóc. Komunikacja jest tutaj kluczową kwestią; tak często zdarza się, że przekaz został błędnie zinterpretowany przez odbiorcę, co powoduje raczej reakcję niż odpowiedź na to, co zostało powiedziane. Praca nad poprawą komunikacji jest niezbędna w relacjach z AS, ponieważ wymaga zupełnie innego sposobu mówienia i słyszenia. Osiągnięcie tego wymaga czasu i praktyki, ale włożony wysiłek blednie w porównaniu z uzyskanymi wynikami. Samo użycie „ja” zamiast „ty” może mieć ogromne znaczenie. Słowo „ty” może wydawać się bardzo oskarżycielskie, a stwierdzenia typu: „Musisz coś zrobić ze swoim zachowaniem, kiedy wychodzimy”, mogą brzmieć jak krytyka i atak. Jeśli to samo stwierdzenie brzmi: „Wiem, że bardzo się starasz, ale obawiam się, że ludzie źle zrozumieją twoje intencje, gdy nie podasz im ręki”, może brzmieć znacznie lepiej. Dla osoby dorosłej z zespołem Aspergera może być trudno umieścić rzeczy w kontekście i może on usłyszeć tylko część tego, co zostało powiedziane, dlatego dobór słów i ilość informacji podanych w jednym zdaniu jest bardzo ważna. Komunikowanie się w inny sposób można osiągnąć między parą, jeśli oboje są zaangażowani w związek i mają nastawienie i energię, aby to zadziałało. Napisałem więcej o strategiach poprawy komunikacji w drugiej połowie Zespołu Aspergera.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

To, co opisuje ten mężczyzna, to napięcie przedmiesiączkowe (PMT) i jest to aspekt kobiet, który wielu mężczyznom trudno jest zrozumieć lub opanować. Dla mężczyzny z ZA może to być comiesięczny osobisty atak na niego, który może doprowadzić do trwałego przyklejenia kobiecie etykiety wrogiej, mściwej i wściekłej. To, jak to jest być przedmiesiączkowym, a hormony spustoszenia mogą igrać z emocjami, jest trudne dla mężczyzny, z Zespołem Aspergera , aby umieścić go w kontekście. Dla niego niekonsekwencja w jej nastrojach jest bardzo trudna do przewidzenia, a ze względu na podwyższoną wrażliwość na krytykę, jaka może dotknąć dorosłego z ZA, można odnieść wrażenie, że PMT to tylko pretekst do ataku. Mężczyzna z ZA często skupia się tylko na nastrojach swojej partnerki i na tym, jak ona na niego reaguje, jest mało prawdopodobne, aby zracjonalizował, że chodzi o PMT, a nie o niego. Niektóre pary prowadzą dziennik, aby mógł zostać ostrzeżony o tym, kiedy prawdopodobnie znajdzie się w fazie napięcia przedmiesiączkowego. Jeśli może dowiedzieć się więcej o kobiecym ciele, może to pomóc w jego zrozumieniu. Jednak był jeden przypadek, w którym mężczyzna dowiedział się od kolegi, że żona jego kolegi nie doświadczyła PMT, ponieważ przeszła histerektomię. Tej nocy zasugerował swojej żonie, że ona również powinna mieć histerektomię, ponieważ wtedy byłaby mniej złą osobą. Rzeczywiście rozgniewała się na jego propozycję i oskarżyła go o bycie bardzo samolubnym. Czasami, jeśli osoba trzecia wyjaśni mu efekty PMT, może to lepiej zrozumieć i łatwiej będzie mu to zaakceptować. Ważne jest również, aby kobieta była w stanie zracjonalizować, że sposób, w jaki się czuje, wynika z PMT, a nie dlatego, że jej partner z AS robi coś szczególnie innego. Być może zgodzi się nie rozmawiać o drażliwych sprawach o tej porze miesiąca lub ma bliskiego przyjaciela, na którym może dać upust swoim uczuciom. Ćwiczenia fizyczne mogą być dla niej również doskonałym sposobem na zmniejszenie napięcia przedmiesiączkowego.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Osoby z zespołem Aspergera mogą bardzo utrudniać odczytywanie niewerbalnych sygnałów wysyłanych przez partnerów lub umieszczanie rzeczy w kontekście. Kobieta może być czuła z wielu powodów; może być tak, że czuje się niepewnie, niekochana, a może dlatego, że chce czuć się blisko swojego partnera. Nie oznacza to automatycznie, że ma ochotę na seks. Bardzo ważne jest, aby para dowiedziała się, że może dać mu znać, jeśli chce, żeby się z nią kochał. Może uda im się wynegocjować sposób, w jaki zareaguje na niego, czy to w sposób seksualny, kiedy go dotyka, czy też otwarcie wyrażając to, czego chce, aby wyeliminować możliwość popełnienia błędu. Z czasem stanie się częścią procesu kochania się i może pomóc w ulepszeniu tego intymnego aktu, ponieważ usunie strach przed popełnieniem błędu. Może być trudno być bardziej otwartym i słownym w procesie kochania się, ponieważ seks jest czasami jedyną rzeczą w związku, o której para nie rozmawia. Może jej być trudno powiedzieć, czego chce w kontekście sypialni, ale z praktyką staje się to łatwiejsze

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

 

To pytanie często słyszę od mężczyzn z zespołem Aspergera. Mówią, że gdyby ich partnerzy po prostu powiedzieli im, czego chcą, byliby w stanie to dla nich zrobić. Na ten komentarz partner NT często odpowiada, że wyrażanie swoich myśli nie wydaje się naturalne, a gdyby ją kochał, automatycznie wiedziałby, czego ona chce. Zdolność odczytania jej stanu emocjonalnego i odgadnięcia, czego ona chce, nie jest automatyczna ani nawet dostępna dla dorosłych z ZA i jeśli nie jest gotowa zwerbalizować tego, czego chce, jest mało prawdopodobne, że będzie wiedział, że jest to wymagane lub pożądane. Posiadanie AS oznacza, że nie jest on w stanie czytać w myślach i oferować swoim partnerom emocjonalnych odpowiedzi w sposób, który jest automatycznie dostępny dla większości ludzi NT. Ze względu na ciągłe niepowodzenia w robieniu tego dobrze, partner z ZA będzie jeszcze mniej skłonny do odgadywania, co powinien powiedzieć lub zrobić w miarę upływu czasu. Wydaje mu się, że rozwiązanie tego problemu jest takie proste i będzie mu trudno zrozumieć, dlaczego ona niechętnie udziela mu informacji, których potrzebuje. Jeśli partner NT nie powie mu, co czuje i czego od niego chce, spowoduje to ciągłe zerwanie komunikacji między nimi i oboje poczują się zranieni i urażeni. Partnerowi NT trudno jest przystosować swoją interakcję z nim do tego formatu i nadal wierzyć, że tak nie jest, ponieważ nie dba o jej uczucia. Może zająć jej trochę czasu, zanim przystosuje się do tego nowego sposobu komunikowania się, ale jest to niezbędne, jeśli związek ma się udać i na pewno jest to warte wysiłku, ponieważ pomoże uniknąć poczucia bycia niesłyszanym, uznanym i niedocenionym. Tak więc złoty edykt dla partnera NT brzmi: „mów, co masz na myśli i masz na myśli to, co mówisz”.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

 

Pytanie 1 . Czytałem, że posiadanie ZA oznacza, że nie mogę okazywać empatii. Wierzę, że współczuję ludziom wokół mnie, więc czy to prawda?

Według Collins Dictionary empatia oznacza „moc rozumienia i wyobrażeniowego wchodzenia w uczucia drugiej osoby”. Takie jest prawdziwe znaczenie empatii i stąd odpowiedź na pytanie: „Czy osoby z zespołem Aspergera potrafią odczuwać empatię wobec innych” brzmi „nie”. Dlaczego więc wiele osób z ZA wierzy, że potrafią wczuć się w sytuację? Posiadanie zespołu Aspergera nie jest równoznaczne z brakiem uczuć i nie oznacza niezdolności do przywołania tych uczuć i zastosowania ich do kogoś innego w sytuacji, którą osoba dorosła z zespołem Aspergera postrzega jako podobną do tej, w której kiedyś się znajdowała. Opierać się wyłącznie na wspomnieniach osoby z ZA na temat tego, jak się czuła, nie będzie ona w stanie połączyć się ani wyobrazić sobie uczuć drugiej osoby. Na przykład: Mężczyzna, u którego zdiagnozowano ZA, przyszedł z żoną. Podczas konsultacji poruszono temat empatii i przekonywał, że wbrew temu, co mówiła jego żona, potrafił się z nią wczuć. Zapytano, czy mógłby opisać czas, kiedy był w stanie to zrobić. Podał niedawny przykład, kiedy jej matka została przewieziona do szpitala po wylewie, powiedział, że jego żona była bardzo zestresowana tym  i był w stanie zrozumieć, jak się czuła. Zapytałem go, jak on się czuje, a on odpowiedział, że musiała być tym bardzo zdenerwowana. Następnie opisał czas, kiedy jego ojciec nagle zachorował i został przewieziony do szpitala; pamiętał, jak niewygodne i denerwujące było nieoczekiwane zachorowanie rodzica. Jego żona powiedziała w tym momencie, że gdyby zrozumiał, nie byłby wobec niej tak nieczuły. Twierdził, że tylko próbował pomóc jej w prowadzeniu codziennego życia. Jego żona wyjaśniła, że była rozpaczliwie zdenerwowana tym, co się stało i że czuła się niezdolna do radzenia sobie z codziennymi obowiązkami. Zasugerował jej, aby powstrzymała się od gadania o matce i poświęciła więcej uwagi opiece nad domem i przygotowywanie obiadu. Okazało się, że kiedy jego ojciec nagle zachorował, postąpił z tym bardzo logicznie i skupił się na praktycznych kwestiach utrzymania biznesu ojca na właściwym torze. Uważał, że jej uczucia są takie same jak jego własne, więc nie zdając sobie sprawy, jak szkodliwe były jego komentarze, spowodował niepokój swojej żony. Wierzył, że wczuwa się w jej sytuację i wierzył, że odniesie korzyść z wykonywania prac domowych, zamiast mówić o swoich troskach o mamę. Opierał to jednak na własnym doświadczeniu, a nie na jej. Jest to obszar, nad którym spędza się dużo czasu pracując z parami i często używa analogii, że nawet jeśli stoją na tej samej górze, patrzą w różnych kierunkach i zupełnie inaczej odczuwają to, co widzą, przeżywać i czuć.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Ta sekcja dotyczy znajdowania numerów osi tych diagramów, które można znaleźć wcześniej w tym dodatku. Musimy więc po prostu znaleźć zmienną, która mierzy zmysłowość, zmienną, która mierzy siłę interpersonalną i zmienną, która mierzy dawanie i otrzymywanie uwagi. O tak, i powinny być prostopadłe do siebie. Po tych wszystkich sugestiach dotyczących kwantyfikacji q₁ i q₂, zostawiłem to jako ćwiczenie dla czytelnika. Nie byłeś dzisiaj zajęty, prawda?