https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Proces żałoby u dorosłych z AS wydaje się być krótszy niż u dorosłych z NT i nie wskazuje to na to, jak bardzo byli przywiązani i bliscy do zmarłej osoby. Jednym z powodów może być sposób, w jaki większość dorosłych osób z zespołem Aspergera radzi sobie z problemami emocjonalnymi, używając logiki i rozwiązując problemy w praktyczny sposób. Kiedy osoba z NT traci ukochaną osobę, często jest to więź emocjonalna, którą dzieliła ze zmarłym tego brakuje najbardziej. Zmarłej brakuje również ze względu na praktyczną rolę, jaką pełniła, być może posiłki, które przygotowywała lub jak pomagała w zakupach. Są to praktyczność, którą można zastąpić. Zastąpienie wspólnych intymnych rozmów lub wzajemnego wsparcia emocjonalnego jest znacznie trudniejsze. W przypadku osoby dorosłej z ZA strata może opierać się bardziej na kwestiach praktycznych i, jak już wspomniałem, można je łatwiej zastąpić. Jest mało prawdopodobne, aby dzielił emocjonalną zależność ze zmarłym, więc ponieważ tego rodzaju zależność emocjonalna nigdy nie powstała, nie można jej pominąć. Nie oznacza to, że nie kochał ani nie troszczył się o zmarłą osobę, oznacza to po prostu, że jego miłość przybrała inną formę i opierała się na innych potrzebach niż osoba NT. Innym powodem przedstawionym przez osobę dorosłą z ZA jest inny sposób przeżywania żałoby przez osoby z ZA. Uczucie straty jest takie samo, ale osoba dorosła z ZA jest bardziej skłonna do internalizacji smutku, a żałoba staje się procesem bardzo prywatnym.