https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Wiele dzieci z rodzicami z ZA zgłasza poczucie, że są uznawane przez rodzica z ZA tylko za to, co osiągnęły lub za służenie określonemu celowi. Może to sprawić, że dziecko poczuje się niekochane, niedoceniane lub nie cenione za to, kim jest. Czyny, a nie uczucia odgrywają ważną rolę w życiu rodzica z ZA, dużo łatwiej jest mu czytać ludzi po ich działaniach i słowach, które wypowiadają, niż po ich głębszych uczuciach. Jeśli jedno z jego potomstwa osiągnęło coś konkretnego, wtedy rodzicowi z ZA łatwiej będzie się z tym utożsamić i zaakceptować niż z faktem, że jest życzliwą osobą, która lubi robić miłe rzeczy dla innych. Rodzic z ZA może nawet nie zauważać niektórych z lepszych cech, które wykazuje jego dziecko, i będą chwile, kiedy jego syn lub córka może pomyśleć, że jego wysiłki, by być miłym, troskliwym lub troskliwym, są całkowicie zmarnowane i zaczynają zamiast tego zbuntuj się. To smutne, gdy tak się dzieje i często dzieje się tak dlatego, że ani rodzic, ani dziecko nie są świadomi ZA i skutków, jakie może mieć. Oboje oczekują czegoś, czego druga strona nie jest w stanie dać, dziecko całkiem słusznie oczekuje bezwarunkowego pozytywnego wsparcia i miłości, a rodzic z ZA oczekuje, że będzie w stanie obejść się bez tego. Nie ma łatwych rozwiązań tego problemu, wystarczy dać dzieciom wiedzę, że ich tata ASmumor walczy o bycie rodzicem i często nawet nie zdaje sobie sprawy, że nie zaspokaja potrzeb emocjonalnych ich dziecka.