https://szkolazpieklarodem.pl/
Pomimo budzącej grozę mocy, jaką według Greków dzierżyli bogowie, ludzie nadal często traktowali ich jako postacie zabawy i rozrywki w sztuce, literaturze i teatrze. Na przykład w Iliadzie dziecinne i komiczne afery bogów stanowią rodzaj kontrapunktu dla bezwzględności walki i śmierci toczącej się w wojnie trojańskiej. Komedie często naśmiewają się z bogów. W Żabach Arystofanesa dwie główne postacie, Dionizos i Herakles, są nieśmiertelni i są wyśmiewani tak samo jak reszta obsady. W jednej scenie Dionizos prosi Heraklesa o wskazówki dotyczące podróży do Hadesu (podziemia):
Zastanawiałem się, czy mógłbyś dać mi kilka wskazówek: jakieś przydatne kontakty tam na dole, skąd dostaniesz łódkę, które są najlepszymi jadłodajniami, sklepami z chlebem, sklepami z winami, sklepami pukającymi. . . A które miejsca mają najmniej błędów.
Pomijając zabawę i gry, muszę wspomnieć o dwóch ważnych kwestiach dotyczących komicznych rozważań Arystofanesa o bogach:
* Nie kpi z żadnego aspektu niesamowitych mocy bogów jako bogów; raczej naśmiewa się z nich zachowując się jak ludzie.
* Wybrał dwóch stosunkowo pomniejszych bogów – nie kpi ze Zeusa ani Apolla.
To ostrożne żartowanie pokazuje, że Grecy mieli coś w rodzaju hierarchii dla swoich bogów. Więc bez zbędnych ceregieli, następna sekcja przyjrzy się najważniejszym!