https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Udowodniono, że zapewnienie wyboru w ramach programów leczenia behawioralnego jest skuteczną strategią ograniczania zachowań problemowych. W kontekście leczenia behawioralnego wybór można uznać za zmienną poprzedzającą, ponieważ działa on przed wystąpieniem reakcji docelowej, a nie w odpowiedzi na zachowanie. Thompson, Fisher i Contrucci (1998) ocenili względną preferencję dokonywania wyborów u 4-letniego chłopca, u którego zdiagnozowano całościowe zaburzenie rozwojowe. Dziecko zostało skierowane na ocenę zachowań destrukcyjnych i przed przeprowadzeniem eksperymentu zauważono, że wykazywało zachowania problemowe, gdy nie było w stanie dokonywać wyborów. Podczas początkowej części oceny przeprowadzono ocenę preferencji wyboru w parach i zidentyfikowano najbardziej preferowany przedmiot (cola). Podczas oceny współbieżnych operantów dziecko mogło dotknąć jednego z trzech przełączników. Każda zmiana dawała inny wynik. Zmiana „bez wyboru” spowodowała, że egzaminator nalał dziecięcej coli do kubka. Zmiana „wyboru” powodowała, że egzaminator nalewał identyczną ilość coli do kubka, ale dziecko mogło wybrać sposób podania coli (tj. . Przełącznik „sterowania” nie wywołał żadnych zaprogramowanych konsekwencji. Wyniki badania wykazały, że dziecko konsekwentnie naciskało przełącznik „wybór” z większą szybkością niż przełącznik „brak wyboru”, nawet jeśli opcja „wybór” skutkowała znacznie niższym tempem wzmocnienia. Wynik ten wskazuje, że wybór sposobu dostarczenia wzmocnienia był silną zmienną dla tego dziecka.