https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Program leczenia i edukacji dzieci z autyzmem i pokrewnymi upośledzeniami komunikacyjnymi (TEACCH) zawiera kilka elementów ukierunkowanych na modyfikację środowiska w celu zaspokojenia zindywidualizowanych potrzeb osób z autyzmem (http://www.teacch.com/). Ta interwencja jest często określana jako ustrukturyzowane nauczanie . TEACCH został opracowany przez Erica Schoplera i współpracowników z University of North Carolina na początku lat siedemdziesiątych. W ciągu ostatnich trzech dekad stosowano programowanie TEACCH w klasach i środowiskach społeczności na całym świecie. Cztery główne elementy programu TEACCH to: (1) organizacja i struktura fizyczna, (2) harmonogramy dnia, (3) systemy pracy oraz (4) struktura zadań. Przykłady tych czterech elementów, które są powszechnie stosowane w klasie, społeczności i w domu, obejmują: ustanowienie wyraźnych wizualnych i fizycznych granic w pokojach w celu zminimalizowania zakłóceń wzrokowych i słuchowych, stworzenie fizycznie oddzielnych stref pracy i wypoczynku w salach lekcyjnych, stosowanie harmonogramów (np. , obiekt, obraz, ikona lub harmonogramy słów pisanych) w celu zwiększenia niezależności, zindywidualizowane systemy pracy w celu lepszego zrozumienia przez jednostkę tego, co i ile pracy należy wykonać, oraz włączenie wizualnej struktury zadań. Więcej informacji na temat procedur TEACCH można znaleźć w Mesibov i Howley oraz Mesibov, Shea i Schopler . Poprzez wykorzystanie wizualnych i zewnętrznych procedur organizacyjnych TEACCH stara się zwiększyć indywidualne zrozumienie sytuacji i oczekiwań, zmniejszając w ten sposób niepokój i frustrację związaną z trudnościami w zrozumieniu i komunikacji. Ze względu na skupienie TEACCH na manipulacjach środowiskowych mających na celu poprawę uczenia się i ograniczenie frustracji, program można postrzegać jako zawierający szereg strategii opartych na poprzednikach. Chociaż TEACCH jest szeroko stosowany i został opisany jako obiecująca praktyka, do tej pory w recenzowanych czasopismach opublikowano mniej badań oceniających w porównaniu z badaniami programów wczesnej intensywnej interwencji behawioralnej (Simpson).