https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Podczas pracy z dziećmi z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD) początkowa znajomość z dzieckiem często sugeruje, że istnieje wiele obszarów, w których zmiana zachowania może przynieść korzyści dziecku i jego bliskim. Dziecko może mieć wiele oczywistych problemów z umiejętnościami społecznymi, komunikacyjnymi lub zabawowymi oraz może angażować się w zachowania stereotypowe, autoagresywne lub agresywne, które zniechęcają inne osoby do kontaktu z nim i ograniczają jego udział w zajęciach edukacyjnych i rekreacyjnych . Ważnym zadaniem początkowym jest zatem zidentyfikowanie spośród potencjalnie dużej liczby możliwych celów interwencji realistycznej liczby kluczowych celów wymagających wstępnej uwagi. Jednym ze sposobów rozwiązania tego problemu jest zastosowanie wystandaryzowanych opisowych ocen zachowań adaptacyjnych i problematycznych. Takie skale można podzielić na dwie kategorie ze względu na ich zakres. Uogólnione skale oceny zachowania oceniają zakres domen zachowań adaptacyjnych lub potencjalnie problematycznych, z których każda z kolei może składać się z wielu subdomen. Oceny, takie jak Vineland Adaptive Behavior Scales oraz AAIDD Adaptive Behavior Scale – School: Second Edition (ABS-S:2) może zapewnić analitykowi behawioralnemu szeroki przegląd możliwości dziecka, a poprzez zapewnienie norm rozwojowych umożliwić klinicyście ocenę zdolności dziecka w różnych dziedzinach w porównaniu z dziećmi bez zaburzeń rozwojowych. AAIDD ABS-S:2 i inne instrumenty, takie jak Developmental Behaviour Checklist podobnie zapewniają szeroki przegląd potencjalnych problematycznych zachowań. Chociaż takie oceny mogą dostarczyć wskazówek dotyczących priorytetowych obszarów interwencji, zazwyczaj obejmują tylko kilka pozycji oceniających każdą domenę i subdomenę, a zatem zapewniają ograniczoną pomoc w wyborze docelowych zachowań do interwencji. Bardziej wyspecjalizowane oceny koncentrujące się na pojedynczych domenach lub subdomenach, takich jak język , stereotypowe zachowania lub zachowania podczas posiłków mogą dostarczyć bardziej szczegółowych wskazówek dotyczących potencjalnych zachowań docelowych. Ostateczny wybór docelowych zachowań będzie jednak prawie na pewno wymagał dalszej uwagi na drugim etapie procesu oceny. Chociaż identyfikacja obszarów zachowań adaptacyjnych i problematycznych do interwencji jest kluczowym celem procesu oceny wstępnej, analityk behawioralny powinien również na tym etapie zebrać dalsze podstawowe informacje dotyczące potencjalnych zachowań docelowych. Na przykład szacunki dotyczące przybliżonej częstotliwości występowania problematycznych zachowań mogą być przydatne przy podejmowaniu decyzji o sposobie ustrukturyzowania bardziej szczegółowej oceny. Skuteczna ocena zachowania, którego występowanie szacuje się wiele razy na godzinę, będzie wymagać innego podejścia niż w przypadku poważnego problemu, który jednak występuje rzadziej niż raz w miesiącu . Na etapie wstępnej oceny ważne jest również zidentyfikowanie wszelkich zachowań, które stanowią na tyle poważne zagrożenie dla dziecka i/lub innych osób, że konieczne może być opracowanie i wdrożenie planu zarządzania kryzysowego z wyprzedzeniem kończona jest kompleksowa ocena.