https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Wszystkie metody oceny funkcjonalnej mają na celu zebranie informacji istotnych dla identyfikacji klas operantów, procesów wzmacniania, EO i innych informacji przedstawionych powyżej. Metody analizy funkcjonalnej można podzielić według dwóch głównych wymiarów: po pierwsze, czy informacje uzyskuje się bezpośrednio poprzez obserwację zachowania dziecka i innych osób, czy też pośrednio, zadając pytania opiekunom, a po drugie, czy informacje uzyskuje się poprzez obserwację naturalnie zachodzących sekwencji zdarzeń w życiu dziecka. naturalnym środowisku, czy też analityk behawioralny bada relacje funkcjonalne poprzez manipulowanie warunkami środowiskowymi i obserwację wpływu na zachowanie dziecka. Połączenie kategoryzacji według tych wymiarów skutkuje trzema powszechnie uznanymi podejściami do oceny funkcjonalnej. Metody pośrednie wykorzystują wywiady lub kwestionariusze w celu zebrania powyższych informacji od informatorów, którzy spędzają z dzieckiem znaczną ilość czasu, takich jak rodzice lub nauczyciele, zazwyczaj prosząc informatorów o przedstawienie ogólnych opisów wydarzeń, które (na przykład) zwykle następują po wystąpieniu docelowego zachowania. Obserwacja bezpośrednia lub metody opisowe gromadzą informacje poprzez obserwację sekwencji zdarzeń (w tym docelowego zachowania) w naturalnym środowisku dziecka. Metody eksperymentalne (często określane jako analizy funkcjonalne lub czasami jako oceny analogowe) wykorzystują manipulowanie poziomami potencjalnych istotnych poprzedników i/lub zdarzeń losowych w odpowiedzi oraz obserwację wpływu na poziomy docelowego zachowania w celu zidentyfikowania relacji EO-zachowanie-wzmacniacz.