https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Ponieważ większość ocen kwestionariuszowych nie zapewnia reguł decyzyjnych do tworzenia hipotez dotyczących funkcji zachowań docelowych, pozostawiając użytkownikowi opracowanie hipotez dotyczących relacji funkcjonalnych, przeprowadzono niewiele badań nad właściwościami psychometrycznymi takich miar. Reese i inni wykorzystując FAI do porównania funkcji zachowań problemowych u dzieci z autyzmem i bez autyzmu, przeprowadzili FAI z rodzicami 46 dzieci prezentujących zachowania problemowe. Funkcje zachowań problemowych podzielono na sześć kategorii, trzy funkcje „standardowe” (zdobycie uwagi, żądanie ucieczki lub zdobycie namacalnego przedmiotu) oraz trzy hipotetyczne funkcje „specyficzne dla autyzmu” (np. ucieczka przed stymulacją sensoryczną). W 27 przypadkach drugi przeszkolony oceniający samodzielnie powtórzył kategoryzację na podstawie nagranych wywiadów. Wiarygodność wystąpienia wyniosła 81% dla funkcji „zdobądź uwagę”, 84% dla „żądania ucieczki” i 93% dla „pozycji zysku”. Natomiast FAIP zawiera heurystyczny proces identyfikacji funkcji. Hartwig i in. miał 19 par oceniających zaznajomionych z poszczególnymi klientami, którzy wypełniali FAIP w odstępie 2 dni, skupiając się na tym samym problematycznym zachowaniu, a następnie poprosili głównego oceniającego o ponowne wypełnienie FAIP około 30 dni później. Ogólna zgodność między obserwatorami co do funkcji wyniosła 71%, a ogólna zgodność testu-retestu co do funkcji wyniosła 81%.