https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
ABA opiera się na eksperymentalnie wyprowadzonych zasadach zachowania, takich jak warunkowanie instrumentalne . W analizie zachowania B.F. Skinnera ludzkie zachowania można analizować w ramach trzyterminowej warunkowości warunkowania instrumentalnego, która obejmuje zdarzenia poprzedzające zachowanie (poprzedniki), samo zachowanie oraz bodźce, które następują po zachowaniu (konsekwencje). Kiedy prezentacja lub usunięcie bodźca następującego po zachowaniu zwiększa prawdopodobieństwo powtórzenia się tego zachowania w przyszłości, taką konsekwencję uważa się za wzmocnienie. Z drugiej strony, gdy konsekwencja wynikająca z zachowania zmniejsza prawdopodobieństwo, że zachowanie będzie się powtarzać w przyszłości, konsekwencję nazywa się karą. Wzmocnienie występuje, gdy prawdopodobieństwo określonego zachowania wzrasta z powodu prezentacji bodźca (wzmocnienie pozytywne) lub usunięcia bodźca (wzmocnienie negatywne) jako konsekwencji behawioralnej. Kiedy bodziec następujący po zachowaniu zwiększa częstotliwość zachowania, bodziec nazywany jest wzmocnieniem pozytywnym. Kiedy usunięcie bodźca następującego po zachowaniu zwiększa częstotliwość zachowania, bodziec nazywany jest wzmocnieniem negatywnym. Ten rodzaj wzmocnienia jest również znany jako unikanie. Podobnie kara zmniejsza prawdopodobieństwo zachowania poprzez przedstawienie bodźca (kara pozytywna) lub usunięcie bodźca (kara negatywna) jako konsekwencja behawioralna. Podobnie bodziec dodany po zachowaniu, który zmniejsza prawdopodobieństwo powtórzenia się zachowania w przyszłości, nazywany jest karą pozytywną, podczas gdy kara negatywna zmniejsza prawdopodobieństwo zachowania po jego usunięciu. Ponadto, gdy zachowanie, które było pozytywnie wzmacniane w przeszłości, nie jest już wzmacniane, prawdopodobieństwo wystąpienia tego zachowania w przyszłości również maleje . Ta procedura jest znana jako wygaszanie. W warunkowaniu instrumentalnym, gdy bodziec poprzedzający nie wywołuje lub nie powoduje zachowania bezpośrednio, ale zamiast tego wpływa na prawdopodobieństwo wystąpienia zachowania, bodziec poprzedzający nazywany jest bodźcem dyskryminacyjnym. Ważne jest, aby czynnik wzmacniający lub karzący był funkcjonalnie zdefiniowany i tylko wtedy, gdy bodziec następczy zwiększa lub zmniejsza prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia zachowania, bodziec następczy można określić jako wzmacniający lub karzący. Na przykład cukierek lub pochwała nie jest pozytywnym wzmocnieniem, dopóki nie zwiększy się prawdopodobieństwo wcześniejszych zachowań. Podobnie zbesztanie dziecka nie może być nazwane karą, chyba że wykazano, że częstotliwość poprzedniego zachowania spada.