https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Wzmocnienie różnicowe innego zachowania (DRO) to dostarczanie wzmocnienia po okresach, w których docelowe zachowanie (w tym przypadku SIB) nie wystąpiło . Istnieje wiele odmian procedury DRO. W przypadku resetującego DRO wystąpienia SIB powodują zresetowanie bieżącego interwału w taki sposób, że ilość czasu pomiędzy poprzednią reakcją a dostarczeniem wzmocnienia jest zawsze stała . W przypadku nieresetującego DRO, jednostki albo zdobywają, albo tracą kolejne nadchodzące wzmocnienie, w zależności od tego, czy w bieżącym przedziale wystąpił SIB, czy nie . Można rozważyć dwie podwarianty nieresetującego się DRO: W całym interwale DRO, wzmocnienia są dostarczane w zależności od braku zachowania w całym interwale; w chwilowym DRO dostarczenie wzmocnień jest uzależnione od braku zachowania w momencie obserwacji (zwykle pod koniec interwału). Terapia wykorzystująca DRO w celu ograniczenia zachowań wzmocnionych pozytywnym wzmocnieniem społecznym (np. uwagą) polega na skupianiu uwagi wyłącznie po okresach, w których problematyczne zachowanie nie występuje . Podobnie terapie mające na celu ograniczenie zachowań wzmocnionych negatywnym wzmocnieniem społecznym (np. ucieczka od wymagań akademickich) obejmują tymczasowe usuwanie materiałów akademickich po przerwach, w których nie występuje docelowa reakcja. W przypadku terapii mających na celu redukcję zachowania wzmocnionego przez automatyczne wzmocnienie, należy zastosować silne alternatywne wzmocnienia (np. preferowane elementy zidentyfikowane na podstawie oceny preferencji), ponieważ terapeuta nie może odpowiednio manipulować wzmocnieniem funkcjonalnym, aby zapewnić (a) że dana osoba otrzyma wzmocnienie po każdym kwalifikującym się interwale oraz (b) że dana osoba nie otrzymuje wzmocnienia po niekwalifikujących się interwałach (chociaż, w godnym odnotowania wyjątku, Goh i in., 1995 zidentyfikowali wzmocnienie w przypadku automatycznie wzmacnianego wchodzenia do ust i dostarczali je w sposób nieregularny, aby zmniejszyć zachowanie ). Jedną z potencjalnych zalet DRO jest to, że w połączeniu z wymieraniem może złagodzić niektóre potencjalne skutki uboczne wymierania. Oznacza to, że w przeciwieństwie do czystego wymierania, jednostka nadal ma pewien dostęp do wzmacniacza. Jednakże DRO wiąże się z agresją i zachowaniami emocjonalnymi. DRO ma inne godne uwagi wady. Po pierwsze, procedura może skutkować niskim stopniem wzmocnienia, jeśli współczynnik reakcji docelowej pozostaje wysoki. W takich przypadkach DRO jest funkcjonalnie równoznaczne z wygaśnięciem i z kolei może powodować skutki uboczne podobne do wybuchu wygaszenia. Po drugie, DRO nie promuje wyraźnie odpowiednich alternatywnych zachowań. Chociaż właściwe zachowanie może rzeczywiście wystąpić w przerwach, w których nie występuje SIB, procedura nie gwarantuje ani wystąpienia odpowiedniego zachowania, ani tego, że podczas wzmocnionych przerw nie wystąpią żadne inne niewłaściwe zachowania. Po trzecie, przeprowadzenie DRO w całym interwale może być trudne, ponieważ wymaga ciągłej obserwacji ze strony terapeuty. Ciągła obserwacja może być nierealistyczna w sytuacjach, gdy terapeuci będą musieli zajmować się innymi dziećmi (np. w klasach) lub wykonywać inne obowiązki. Po czwarte, gdy stosowane są arbitralne wzmocnienia (co często ma miejsce w przypadku zachowań podtrzymywanych przez automatyczne wzmocnienie), DRO jest stosunkowo nieskuteczne, ponieważ powodzenie interwencji zależy od zdolności arbitralnych wzmocnień do konkurowania ze wzmocnieniami utrzymującymi problematyczne zachowanie . Po piąte, DRO jest bardzo wrażliwe na błędy w integralności leczenia. Na przykład, nawet jeśli opiekun prawidłowo wstrzymuje wzmocnienie z 95% integralnością, oznacza to, że SIB zostanie wzmocnione po 1 na 20 wystąpień, co jest równoważne harmonogramowi wzmocnień o zmiennym współczynniku (VR). Wiadomo, że harmonogramy o zmiennym współczynniku powodują wysokie wskaźniki zachowań.