https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Kara to tłumienie zachowania w wyniku prezentacji lub usunięcia bodźców następujących po zachowaniu. Prezentacja bodźców następujących po zachowaniu, które powoduje pogorszenie zachowania, jest karą pozytywną i ma wiele zastosowań formy obejmujące nieprzyjemny zapach , kontrolę wizualną , nieprzyjemny smak , a nawet przypadkowy szok. Na przykład Linscheid, Iwata, Ricketts, Williams i Griffin (1990) ocenili urządzenie, które wywołało warunkowy wstrząs po ciężkim SIB u osób, u których poprzednie leczenie nie powiodło się. W każdym przypadku szok warunkowy powodował niemal natychmiastowe stłumienie zachowania. Pomimo swojej skuteczności, takie zastosowania pozostają kontrowersyjne. Kara negatywna polega na usunięciu bodźców wynikających z zachowania, które powoduje pogorszenie zachowania. Przykłady kar negatywnych obejmują przekroczenie limitu czasu i koszt odpowiedzi. Limit czasu to usunięcie możliwości zdobycia wzmocnień w następstwie zachowania. Koszt reakcji to usunięcie wcześniej zdobytych lub już posiadanych wzmocnień . Burchard i Barrera (1972) ocenili wykorzystanie kosztu reakcji i czasu wolnego, aby ograniczyć niewłaściwe zachowanie (np. przeklinanie, niszczenie mienia, negatywne interakcje) sześciu nastolatków z lekkim niepełnosprawnością rozwojową. Koszt reakcji polegał na usunięciu wcześniej zdobytych żetonów wzmocnień, a przerwa polegała na siedzeniu na ławce w wyznaczonym miejscu. Obie procedury spowodowały zmniejszenie niewłaściwego zachowania. Jedną z zalet kary w leczeniu problematycznego zachowania jest to, że można ją zastosować bez odniesienia do instrumentalnej funkcji zachowania lub gdy nie można zidentyfikować funkcji instrumentalnej . Podobnie kara może zostać zastosowana w celu ograniczenia automatycznie wzmacnianego zachowania, ponieważ terapeuta może wymierzyć karę bez kontroli nad wzmocnieniami wzmacniającymi zachowanie. Główną wadą procedur karnych jest to, że mogą być nadużywane. Na przykład użycie kary przez terapeutę w celu zmniejszenia nasilenia SIB może uogólniać się na mniej surowe zachowania, takie jak mówienie poza kolejnością lub nieprawidłowe zachowanie w szkole. Inną wadą jest to, że niektóre procedury karania (zwłaszcza te, które obejmują bolesne lub szkodliwe bodźce) mogą wywołać lub wywołać zachowanie przynoszące efekt przeciwny do zamierzonego w leczeniu. Na przykład wykazano, że niektóre procedury karania powodują agresję i zachowania emocjonalne . Ponadto stosowanie kary może powodować inne skutki, takie jak unikanie osób i kontekstu związanego z karą . Niektóre problemy związane z karaniem sugerują, że nie należy stosować procedur karania (Meyer i Evans, 1989). Z drugiej strony inni argumentowali, że jednostki powinny mieć prawo do skutecznego leczenia lub że skutki uboczne kary niekoniecznie są poważniejsze niż skutki procedur zróżnicowanego wzmacniania . Innymi słowy, czasami dalsze wdrażanie nieskutecznego leczenia może zostać uznane za nieuzasadnione, podczas gdy inne procedury (tj. procedury karne) mogą być skuteczne. Być może w najpoważniejszych i najtrudniejszych przypadkach niebezpieczne SIB można natychmiast stłumić za pomocą kary i włączyć inne (szerzej akceptowane) metody leczenia. Oczywiście dokładna ocena partnerska i odpowiednie szkolenie w zakresie etyki byłyby warunkiem wstępnym stosowania procedur karnych lub, jeśli o to chodzi, wszelkich procedur mających na celu ograniczenie niebezpiecznych SIB.