https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Niezastosowanie się zwykle definiuje się jako niezainicjowanie przez dziecko pożądanego zachowania, gdy otrzyma polecenie lub prośbę. Zwyczajowo uwzględnia się kryterium opóźnienia, takie jak „niezastosowanie się należy odnotować, jeżeli określona reakcja nie nastąpi w ciągu 5 s od wydania polecenia”. Ogólnie rzecz biorąc, opóźnienie inicjacji od instrukcji do odpowiedzi jest krótkie, ale można je dostosować w zależności od złożoności instrukcji i oczekiwanego zachowania dziecka. Można rejestrować częstotliwość niezgodności, o ile liczba instrukcji lub żądań utrzymuje się na stałym poziomie. Oznacza to, że rozsądne jest rejestrowanie niezgodnych reakcji dziecka podczas 10 czynności każdego dnia i podawanie danych jako częstotliwości niezgodności. Częstotliwość nie jest jednak odpowiednią miarą, gdy możliwości reakcji są różne. Dla przykładu: dziecko może nie zastosować się do 5 z 10 poleceń jednego dnia i 5 z 20 poleceń innego dnia. Częstotliwość w oba dni, choć identyczna, jest statystyką wprowadzającą w błąd, ponieważ nie uwzględnia, ile możliwości podporządkowania się dziecku przedstawiono. Dlatego też niezgodność w takich warunkach powinna być rejestrowana jako miara procentowa. Niezastosowanie się do poleceń może mieć formę „reakcji pasywnej”, na przykład wtedy, gdy dziecko nie wykonuje poleceń, ale powstrzymuje się od trudnych zachowań. Często zdarza się, że nieprzestrzeganie zasad pojawia się jednocześnie z zachowaniem takim jak agresja. Dlatego dziecko może uderzyć nauczyciela, gdy otrzyma polecenie. Jak omówiono w dalszej części rozdziału, współwystępowanie agresji i nieprzestrzegania zaleceń ma konsekwencje dla planowania i wdrażania interwencji.