https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
W przeciwieństwie do FBA, FA mierzy agresję i nieprzestrzeganie zasad w eksperymentalnie manipulowanych warunkach. W przełomowej publikacji na ten temat Iwata, Dorsey, Slifer, Bauman i Richman (1994) skonstruowali warunki reprezentujące funkcje wzmocnienia społecznego pozytywnego, społecznego wzmocnienia negatywnego i funkcji wzmocnienia automatycznego. Iwata i in. zbadali dziewięcioro dzieci z niepełnosprawnością rozwojową i zachowaniami samookaleczającymi się (SIB) podczas codziennych 15-minutowych sesji, przy czym każda sesja obejmowała stan powiązany z jedną z czterech funkcji: dezaprobatą społeczną. Terapeuta siedział w pokoju i pozwalał dziecku na dostęp do zabawek. Terapeuta siedział z dala od dziecka i czytał książkę lub czasopismo. Kiedy u dziecka wykazywały się SIB, terapeuta nie zgodził się z tym, stwierdzając: „Nie rób tego, zrobisz sobie krzywdę”. Ten stan zapewnił uwagę społeczną zależną od SIB.
Zapotrzebowanie akademickie. Terapeuta siedział z dzieckiem w pokoju i stawiał mu trudne do wykonania zadania instruktażowe. Kiedy u dziecka wystąpiło SIB, terapeuta odsunął zadanie, odwrócił się na 30 s, a następnie wznowił nauczanie. Warunek ten zapewniał ucieczkę od żądań zależnych od SIB. Nieustrukturyzowana gra. Terapeuta siedział w pokoju i pozwalał dziecku na dostęp do zabawek. Dla SIB nie poniesiono żadnych konsekwencji. Zamiast tego terapeuta przedstawiał dziecku pochwały społeczne i krótki kontakt fizyczny (ręka na ramieniu) co 30 sekund bez SIB. „Stan ten służył jako procedura kontrolna obecności eksperymentatora, dostępności potencjalnie stymulujących materiałów, braku wymagań, uzyskania akceptacji społecznej dla odpowiedniego zachowania i braku zgody na samookaleczenie”. Sam. Dziecko przebywało na sali bez terapeuty i dostępu do zabawek lub innych materiałów potencjalnie stymulujących. Warunek ten sprawdzano pod kątem automatycznego (zmysłowego) wzmocnienia jako źródła kontroli nad SIB. Iwata i in. (1994) odkryli, że w przypadku sześciorga z dziewięciorga dzieci wyższe częstotliwości SIB były powiązane z konkretnymi warunkami eksperymentalnymi. Kiedy dane z FA są przedstawiane na wykresie, zróżnicowanie odpowiedzi między warunkami izoluje zmienne sterujące. Chociaż Iwata i in. Metodologia FA, skoncentrowana na SIB, została zastosowana do agresji i nieprzestrzegania zaleceń u dzieci z niepełnosprawnością rozwojową, w tym ASD (Hanley, Iwata i McCord, 2003). Pomimo zalet FA, wymaga ono większego wyrafinowania niż typowy FBA. Kolejną obawą jest „ważność ekologiczna” AF, a mianowicie fakt, że jest ona prowadzona w symulowanych (analogowych) warunkach, usuniętych ze środowiska naturalnego. Hanley i inni doszli do wniosku, że nastąpił „systematyczny wzrost wykorzystania metodologii analizy funkcjonalnej jako podstawowej metody oceny zachowania i, bardziej ogólnie, jako sposobu badania relacji środowisko–zachowanie” . Co więcej, wiele ocen pośrednich przeprowadzono w placówkach stosowanych, takich jak szkoły, i wydaje się, że zaangażowanie czasu nie jest większe niż wymagane w przypadku FBA. W rzeczywistości praktyków można nauczyć umiejętności samodzielnego przeprowadzania AF . Podsumowując, metodologie FA są nadal udoskonalane, dostosowywane do wymogów klinicznych i stanowią standard eksperymentalny w zakresie ukierunkowania na zachowania problematyczne.