https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Teoretyzuje się, że obecność informacji wizualnych w środowisku pomaga osobom z ASD w organizowaniu się. Informacje wizualne mogą również zapewniać poczucie struktury, stabilności i spójności w środowisku, co może być korzystne dla osób z ASD. W rezultacie wsparcie wizualne zmniejsza zależność od podpowiedzi i pomocy ze strony innych osób z otoczenia. Wsparcie wizualne obejmuje użycie wskazówek obrazkowych lub słownych w środowisku, które służą jako wskazówki instruktażowe lub środowiskowe . Podpowiedzi instruktażowe to wizualne wsparcie, które pomaga w wyrażaniu się lub rozumieniu języka, podczas gdy podpowiedzi środowiskowe pomagają jednostce w rozwijaniu umiejętności organizacyjnych i samozarządzania. Stosując wsparcie wizualne w nauczaniu umiejętności adaptacyjnych i samopomocy, należy skupić się przede wszystkim na wykorzystaniu pomocy wizualnych jako podpowiedzi środowiskowych. Te wskazówki mogą pomóc jednostce zorganizować swój czas, a także pozwolić jej przewidywać nadchodzące wydarzenia, dzięki czemu będzie mniej zależna od podszeptów innych. Dodatkową korzyścią wynikającą ze stosowania wskazówek wizualnych w nauczaniu umiejętności adaptacyjnych jest to, że wskazówki wizualne mogą pozostać w środowisku nawet po wygaśnięciu innych form podpowiedzi, co dodatkowo wspiera uogólnianie i utrzymywanie osiągniętego zachowania. Wykazano, że skuteczne wsparcie wzrokowe zwiększa niezależność i motywację u dzieci i dorosłych z ASD . W przypadku nauczania umiejętności samopomocy wsparcie wizualne jest często używane w połączeniu z analizą zadania, aby wizualnie przedstawić kroki wymagane do wykonania ćwiczenia. Pierce i Schreibman (1994) zademonstrowali zastosowanie pomocy wzrokowych w połączeniu z analizą zadań w nauczaniu dzieci autystycznych kilku umiejętności samopomocy, w tym ubierania się, przygotowywania obiadu, nakrywania do stołu, prania, ścielenia łóżka i picia drinka. W tym badaniu przeprowadzono analizę zadań dla każdej umiejętności, a następnie każdy z etapów analizy zadań przedstawiono za pomocą obrazu i umieszczono w kolejności w fotoksiążkach. Szkolenie polegało na pierwszym posiadaniu dzieci rozróżniają obrazki w ramach określonego zadania. Następnie dziecko zostało poproszone o wykonanie kroku przedstawionego na pierwszym obrazku, zanim uzyska dostęp do wzmacniacza. Proces ten kontynuowano do momentu, w którym dziecko mogło samodzielnie zaangażować się w każdy z etapów analizy zadania. Następnie obecność trenera stopniowo zanikała, aż w końcu dzieci samodzielnie ukończyły całą umiejętność. Następnie autorzy sprawdzili, czy dzieci wykonałyby te umiejętności w przypadku braku fotoksiążek i uzyskali zmienne wyniki, które wskazywały, że dzieciom wspomagały bodźce obrazkowe.