https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Chociaż stopniowane wytyczne opierają się na podpowiedziach od największej do najmniejszej, powszechnie stosowane są również systemy podpowiedzi od najmniejszej do większości. W przypadku podpowiedzi od najmniejszej do największej bodziec, który powinien w naturalny sposób wywołać dane zachowanie lub reakcję, jest prezentowany dziecku bez żadnej podpowiedzi. Następnie dziecko ma trochę czasu (zwykle 5–10 s) na reakcję na bodziec. Jeśli dziecko nie reaguje, trener może pokazać monit gestem, a następnie pozwolić dziecku odpowiedzieć. System ten jest kontynuowany poprzez przejście od gestów, przez werbalne, do modelowania, a w końcu do podpowiedzi fizycznych. Rysunek 1 przedstawia graficzną reprezentację tej hierarchii. Pomoc w formie podpowiedzi jest stopniowo zwiększana, aż dziecko wyemituje prawidłową odpowiedź. Murzyński i Bourret (2007) wykorzystali podpowiedzi od najmniejszego do największego w połączeniu z modelowaniem wideo, aby nauczyć dwójkę dzieci autystycznych kilku umiejętności życia codziennego (tj. składania koszul, spodni, robienia kanapek i robienia soku). Początkowo dzieci otrzymywały werbalną zachętę do zaangażowania się w ćwiczenie (np. „złóż koszulę”). Jeśli dziecko nie odpowiedziało w ciągu 5 sekund, instruktor pokazywał sygnał gestem. Zastosowana hierarchia podpowiedzi składała się z podpowiedzi werbalnej, po której następował gest, przewodnictwo fizyczne prowadzone przedramieniem oraz przewodnictwo fizyczne przekazywane ręką . Modelowanie wideo połączono także z podpowiedziami od najmniejszej do największej w celu nauczania umiejętności i okazało się, że jest ono skuteczniejsze niż samo podpowiedzi od najmniejszej do największej. Wykazano, że podpowiadanie od najmniejszego do największego jest stosowane częściej niż inne metody nauczania . Sugeruje się, że popularność tej metody podpowiedzi wynika z łatwości jej stosowania . Dodatkową zaletą podpowiedzi od najmniejszego do największego jest to, że dziecko ma możliwość zareagowania na istotne sygnały środowiskowe podczas każdej próby, w przeciwieństwie do natychmiastowego otrzymywania podpowiedzi. Jednakże badacze wykazali, że podpowiadanie od najmniejszej do większości wymaga większej liczby prób uczenia się niż hierarchie „najmniej do większości” , a także powoduje większą liczbę szybkich zależności i błędów.