https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Rzeczywistość szkolenia umiejętności adaptacyjnych dla osób z niepełnosprawnością rozwojową jest taka, że większość tych umiejętności wymaga od jednostki wykonania szeregu odrębnych zachowań. Aby rozwiązać ten trudny problem w szkoleniu nowych umiejętności, stosuje się analizy zadań. Analiza zadań to metoda podziału większego celu lub umiejętności na konkretne, odrębne zachowania składające się na daną umiejętność. Celem analizy zadań jest określenie poszczególnych kroków wymaganych do wykonania działania, a także sekwencji kroków. Proces tworzenia analizy zadania pozostaje taki sam niezależnie od nauczanej umiejętności, chociaż złożoność analizy zadania będzie się różnić w zależności od trudności nauczanego zadania. Pierwszym krokiem do stworzenia analizy zadań jest identyfikacja pożądanego zachowania, którego chcesz uczyć (np. mycie zębów, wiązanie butów). Następnym krokiem jest ocena, jak wygląda dane zachowanie, jeśli jest wykonane prawidłowo. Można to osiągnąć, obserwując inne osoby angażujące się w dane zachowanie lub robiąc to samodzielnie. Następnie należy zapisać wszystkie wymagane kroki. W tym momencie ważne jest, aby wziąć pod uwagę podstawowy poziom umiejętności w zakresie zachowania wykazywanego przez nauczaną osobę. To poinformuje o poziomie szczegółowości wymaganej w analizie zadania. Po przetestowaniu i skorygowaniu analizy zadania w razie potrzeby następnym krokiem jest przeszkolenie jednostki w zakresie elementów zachowania przy użyciu podpowiedzi i innych wsparcia (np. bezbłędnego uczenia się, harmonogramów wizualnych, harmonogramów wzmocnień). Zbieranie danych podczas szkolenia zwykle polega na rejestrowaniu najwyższego poziomu podpowiedzi wymaganego do wykonania każdego kroku analizy zadania w celu oceny niezależności. Dodatkowy element szkolenia z zakresu analizy zadań polega na włączeniu podpór wizualnych. Jak omówiono wcześniej, wsparcie wizualne może pomóc w nauczaniu umiejętności i rozwijaniu niezależności. Zwykle każdy etap analizy zadania jest przedstawiany danej osobie wizualnie za pomocą pisemnej listy kontrolnej lub serii zdjęć lub ikon obrazkowych. Gdy dana osoba ukończy każdy etap umiejętności, może zostać poproszony o usunięcie odpowiedniego obrazka lub zaznaczenie kroku na liście kontrolnej. Gdy podpowiedzi trenera ucichną, wsparcie wizualne może pozostać trwałym produktem w środowisku i wspierać utrzymanie umiejętności w miarę upływu czasu. Analiza zadań jest częstym elementem programów szkoleniowych w zakresie umiejętności adaptacyjnych dla osób z autyzmem i innymi zaburzeniami rozwojowymi. Na przykład Stokes, Cameron, Dorsey i Fleming (2004) wykorzystali analizę zadań do szkolenia dorosłych mężczyzn z autyzmem i niepełnosprawnością intelektualną w zakresie higieny osobistej. Celem programu leczenia było nauczenie pacjentów prawidłowego mycia się po wypróżnieniu. Analiza zadania obejmowała 10 kroków: sięgnij po rolkę papieru toaletowego, chwyć krawędź, pociągnij co najmniej pięć odcinków, podrzyj papier, złóż trzy razy, sięgnij do tyłu, wytrzyj cztery razy od przodu do tyłu (w razie potrzeby powtórz 3–7 razy) , wrzuć zużyty papier do miski, spłucz toaletę, zamknij pokrywę. Oprócz analizy zadań i zachęcania poszczególnych osób do wykonania każdego kroku, autorzy przeprowadzili także szkolenie korespondencyjne dotyczące etapu wycierania, aby pomóc danej osobie w podjęciu decyzji, czy konieczne jest dalsze wycieranie. Szkolenie korespondencyjne obejmowało powiedzenie przez osobę, co zamierza zrobić, zakończenie zachowania, a następnie złożenie raportu, czy zachowanie zostało zakończone. Wszystkie osoby biorące udział w badaniu nauczyły się przeprowadzać analizę zadań i osiągnęły akceptowalny poziom higieny w ciągu 22–36 sesji szkoleniowych.