https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Podczas luźnego szkolenia analityk behawioralny planuje losowo zmieniać nieistotne aspekty otoczenia szkoleniowego, które mogą w sposób niezamierzony przejąć kontrolę bodźca nad nowo wyuczonym zachowaniem dziecka . Trenując receptywną identyfikację kota, specjalista losowo losuje położenie prawidłowego obrazka; nauczanie będzie odbywać się z wieloma różnymi nauczycielami, w wielu różnych pokojach, przy biurku, a także siedząc na podłodze. Stokes i Baer (1977) oprócz dalszych przykładów zalecili, aby praktycy stosowali luźne nauczanie, zmieniając losowe bodźce w otoczeniu szkolenia, takie jak temperatura, ton głosu, trenerzy i poziom hałasu. Jednym z celów luźnego nauczania jest to, że docelowe zachowanie uczestnika nie jest kontrolowane przez niepożądane bodźce. Rincover i Koegel (1975) odkryli, że zachowanie ich uczestników nie uogólniało się na środowisko nieprzeszkolone, ponieważ dzieci reagowały na niezamierzone bodźce (ruchy rąk) zamiast na zaplanowane bodźce różnicujące (polecenia słowne). Luźne nauczanie jest również przydatne, aby uniknąć wszelkich „niespodzianek”, które dziecko może napotkać w środowisku uogólniania/ Zmieniając różne bodźce w środowisku szkoleniowym, istnieje duże prawdopodobieństwo, że dziecko może doświadczyć niektórych, jeśli nie wszystkich, z tych bodźców w innych, nieprzeszkolonych warunkach. Podczas luźnego treningu ważne jest, aby podczas planowania wziąć pod uwagę różne, nieistotne bodźce poprzedzające i zmieniać je o różnych porach dnia, w sposób możliwie nieprzewidywalny