https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Indywidualny model nauczania (jeden na jednego) ma wiele zalet . Umożliwia dostosowanie strategii nauczania i strategii interwencyjnych do indywidualnego dziecka i jego rodziny. Ponadto pozwala na położenie większego nacisku na strategie aktywnego nauczania (praktyka z informacją zwrotną), co ułatwia uczenie się. Sesje indywidualne zapewniają również elastyczność w lokalizacji nauczania w domu dziecka, co może ułatwić utrzymanie i uogólnienie umiejętności rodziców, natomiast sesje w klinice mogą zapewnić środowisko wolne od zakłóceń, co może ułatwić początkowe nabywanie umiejętności rodziców (i dziecka). Powszechnym podejściem do nauczania rodziców określonych strategii interwencyjnych w przypadku indywidualnej PT (a nie w grupie) jest połączenie (1) przeglądu materiałów pisemnych i wprowadzenia do technik, (2) modelowania lub demonstracji nowych procedur oraz (3) in vivo praktykę z natychmiastową informacją zwrotną/coachingiem od lekarza . Metaanaliza komponentów PT wykazała, że wymaganie od rodziców ćwiczenia nowych umiejętności z dziećmi podczas sesji PT wiązało się z większymi efektami interwencji niż programy bez tych konstruktów, niezależnie od innej treści programu lub sposobów realizacji . Inni kładli nacisk na praktykę z informacją zwrotną jako kluczową metodą skutecznego uczenia rodziców nowych umiejętności i zapewniania rodzicom mistrzostwa, sugerując, że informacja zwrotna musi być zwięzła, częsta, natychmiastowa i bardziej pozytywna niż korygująca W związku z tym Ingersoll i Dvortcsak (2006) ostrzegają przed spędzaniem zbyt dużej ilości czasu na modelowaniu zamiast na ćwiczeniu umiejętności przez rodziców.