ABA : Zagadnienia szkoleniowe charakterystyczne dla zaburzeń ze spektrum autyzmu

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Badacze behawioralni stworzyli obszerną literaturę na temat szkolenia personelu w placówkach usług społecznych dla osób z niepełnosprawnością rozwojową . Literatura ta ilustruje znaczenie zapewnienia skutecznego szkolenia wstępnego, na żywo lub za pomocą wideo  oraz jasnych i potencjalnie publicznych informacji zwrotnych . Ponadto dostępne są podręczniki programów nauczania umożliwiające szkolenie zarówno personelu bezpośredniego wsparcia, jak i personelu nadzorującego, w zakresie zapewniania skutecznego wsparcia w zakresie pozytywnego zachowania . Zapewnienie interwencji behawioralnych osobom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD) wiąże się z wieloma takimi samymi wyzwaniami w zakresie szkolenia i zarządzania, jakie napotyka się we wszystkich środowiskach usług społecznych (np. duża rotacja, niskie płace, małe budżety szkoleniowe), zatem wymienione powyżej zasoby są trafne i przydatne; Jednakże cechy ASD i związane z nimi interwencje behawioralne stwarzają kilka wyjątkowych wyzwań. Cechy behawioralne wspólne dla profili diagnostycznych ASD mogą stwarzać wyzwania w świadczeniu usług i szkoleniu personelu. Na przykład niezwykła wrażliwość na zmiany w środowisku i sztywność behawioralna wymagają niezwykle wysokiego stopnia spójności pomiędzy podmiotami wdrażającymi leczenie i środowiskami. Większość osób z ASD będzie miało wielu świadczeniodawców w różnych lokalizacjach, potencjalnie włączając ich rodzinę, personel szkoły, personel domowy i ostatecznie personel pomocniczy w pracy. Zapewnienie spójnego wdrażania procedur behawioralnych we wszystkich placówkach jest trudne logistycznie, ale niezwykle ważne, ponieważ nawet niewielkie zmiany we wdrażaniu mogą skutkować utratą korzyści z leczenia osoby z ASD. Największe trudności mogą pojawić się przy przechodzeniu z jednego środowiska i systemu wsparcia do innego (np. szkoły podstawowej do gimnazjum, szkoły średniej do zatrudnienia wspomaganego), jeśli szkolenie nie jest koordynowane w różnych środowiskach . Oprócz trudności powodowanych przez charakterystyczne cechy ASD, pewne aspekty interwencji behawioralnych i bezpośredni personel pomocniczy, który je wdraża, mogą również komplikować szkolenie. Unikalnym aspektem interwencji behawioralnej u osób z ASD jest wyjątkowy poziom precyzji wymagany do skutecznego wdrożenia wysoce ustrukturyzowanej wczesnej i intensywnej interwencji behawioralnej (EIBI). Wiele modeli EIBI wykorzystuje rozbudowane strategie i infrastrukturę w celu promowania wierności leczeniu. Jednakże wielu terapeutów i rodziców w dalszym ciągu ma trudności z osiągnięciem i utrzymaniem optymalnego poziomu wierności procedurom. Ponadto niedobory i koszty doświadczonych specjalistów na poziomie magisterskim i doktoranckim, posiadających specjalistyczną wiedzę w zakresie EIBI i ASD, często skutkują zarządzaniem programami przez osoby o niskich kwalifikacjach. Stosunkowo wyjątkową cechą EIBI jest to, że wielu rodziców decyduje się na pełnienie roli głównych koordynatorów i nadzorców programów ich dziecka ze względu na konieczność ekonomiczną i logistyczną, a nie ze względu na duże doświadczenie w analizie zachowań i zarządzaniu personelem. W idealnym przypadku zalecamy, aby koordynatorzy programów usług dla osób z ASD posiadali duże doświadczenie w zakresie zaburzeń, leczenia behawioralnego, szkolenia personelu i zarządzania wynikami. Zalecenia te są wprawdzie trudne do osiągnięcia. Celem niniejszego rozdziału jest zatem przeprowadzenie opiekuna programu przez kilka najczęstszych i najbardziej wymagających zagadnień szkoleniowych, charakterystycznych dla świadczenia usług osobom z ASD oraz zaoferowanie potencjalnych rozwiązań i zasobów umożliwiających poprawę wyników organizacji. Pozostała część tego rozdziału jest podzielona na trzy kategorie typowych zagadnień szkoleniowych. Dla każdego zagadnienia opisano najbardziej prawdopodobne problemy wraz z podstawowymi rekomendacjami rozwiązań oraz dodatkowymi zasobami, z których mogą skorzystać praktycy i koordynatorzy programów.