https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Stan ten charakteryzował się współpracą między rodzicem a lekarzem i mógł zostać zainicjowany przez lekarza lub rodzica. Lekarz angażował rodzica przez całą sesję, prosząc o uwagi lub dając jej wybór w zakresie konkretnych możliwości wykorzystania języka i wdrożenia interwencji. Przykładowe instrukcje dla lekarza: „Wygląda na to, że Johnny jest zainteresowany zabawą Play Doh. Co chciałbyś, żeby tu powiedział, żeby pobawił się Play Doh?” lub „Wygląda na to, że Jason chce pobawić się piłką. Istnieje wiele różnych sposobów wykorzystania możliwości językowych w tym przypadku. Na przykład może powiedzieć „piłka” lub „rzuć”, abyś mu to rzucił. Co chciałbyś, żeby powiedział?”. Rodzic również zainicjował partnerstwo, spontanicznie wybierając możliwości interwencji lub docelowe zachowania, a lekarz poszedł za przykładem rodzica.