https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Po zakończeniu pomiarów wyjściowych prowadzono indywidualne sesje szkoleniowe raz w tygodniu przez 1 godzinę, przez 12 tygodni, w sali zabiegowej uniwersyteckiego centrum badawczego. Pierwszemu poświęcono 10–15 minut na obserwację rodzica i dziecka podczas zabawy, aby dostarczyć nowych informacji i opinii na temat poprzednich sesji (np. stosowania techniki przez rodzica, zachowania dziecka) oraz zebrać dane na temat nabytych przez rodzica technik nauczania i na temat dziecka zachowania. Nowe informacje zostały wprowadzone ustnie, korzystając ze szczegółowego podręcznika dla rodziców, aby podkreślić dziesięć strategii terapeutycznych , które są spójne z praktykami nauczania ESDM: (a) zwiększanie uwagi i motywacji dziecka; (b) zmysłowe rutyny społeczne; (c) zaangażowanie diadyczne; (d) komunikacja niewerbalna; e) imitacja; f) wspólna uwaga; (g) mowa rozwój; (h) Związek poprzednik-zachowanie-konsekwencja (ABC uczenia się); (i) techniki podpowiadania, kształtowania i zanikania; oraz (j) funkcjonalna ocena zachowania. Każda strategia była przedmiotem jednej sesji, podczas której rodzica uczono przedstawiać techniki podczas zabawy lub innych codziennych czynności (np. posiłków, pory snu, kąpieli), a także w różnych kontekstach (np. dom dziadków , park, sklep spożywczy, kościół). Terapeuta modelował procedury z dzieckiem, a także udzielał coachingu i zapewniał szczegółowe informacje zwrotne podczas interakcji rodzic–dziecko. Rozdano także materiały informacyjne dostosowane do poziomu czytania rodziców, które podsumowano po sesji ćwiczeń.